Ontwaken, een modewoord of een diepgaand proces?
Ontwaken is niet fluffy, hallelujah, maar een bumpy road.
Ontwaken een modewoord?
Je hoort het overal. En zelf ga ik ook door processen. Het is als diepzee duiken, steeds dieper.
Afgelopen decennium heb ik wel geleerd wat zo'n proces inhoudt. Je wordt getriggerd of diep geraakt, tot verwoesting toe. Zo pijnlijk soms.
In het verleden schoot ik uit mijn lichaam, bewoonde ik mijn lichaam niet om niet te hoeven voelen. Ik praatte het goed. Nu ga ik echt zitten en laat mijn lichaam spreken. Ik voel wat zich wil aandienen en sta het toe. Er ontstaan dan in de loop van de tijd inzichten. De sleutel die je aangeleverd krijgt, vraagt om verandering. Maar verandering bij jou! Er is een oud toxisch, niet helpend patroon in jou aan de oppervlakte gekomen en deze mag jij nu omzetten. Hoe? Door andere keuzes te maken.
Is dat makkelijk? Nee!
Je hele systeem (zenuwstelstel) , lichaam schreeuwt dat het niet veilig is om andere keuzes te maken.
Je deed het immers altijd zo omdat je je veilig waande en beschermd. Maar het was schijnveiligheid. Je zat in een overlevingspatroon.
Dit proces werkt diep door. Er gebeurt veel op aarde en het klopt, vanuit mijn perceptie, dat veel mensen en bedrijven nu vast komen te zitten. Het leven wordt overhoop gegooid. Oude patronen hebben hun beste dagen gehad.
"Als de aarde, je leven zich roert, moet het roer om."
Het mooie van dit alles?
Als je het proces aangaat met liefde voor jezelf. En daar heb je begeleiding bij nodig, kun je je leven mooier, vrediger en puur jij maken.
We zitten met z’n allen, inclusief de aarde, in een transformatie, overspanning. Het stormt, er zijn overstromingen en er zijn uitbarstingen. Zo voelt een transformatie. De aarde spiegelt ons wat in ons nog gezien mag worden. Zo binnen, zo buiten.
Maar wat als het ons naar iets mooiers leidt? Naar een leven waar we weer bewust worden van onszelf. Dat we onze angsten, die we bewust leven en die ons aansturen, gaan herkennen en loslaten? En je laat los door het eerst vast te houden.
Wat als daaronder weer ons eigen verlangen, vuur tevoorschijn komt. Onze autonomie en zuivere kracht ons voort stuwt.
Zijn we dan niet met z’n allen bevrijd? Het is niet alleen yoga, meditatie en altijd maar lief zijn. De ware spiritualiteit (het woord spirit zit erin) is doorbreken en actie nemen, ook als je bang bent. Je niet laten overrulen door de mening van de ander. Je waarheid spreken.
Zelfliefde is geen bubbelbad, maar grenzen aangeven bij mensen en situaties die jou niet respectvol behandelen of pijn doen zonder excuus of zelfbewustzijn. Waar jouw gevoel niet mag landen maar een discussie wordt.
"Het is niet fluffy, hallelujah! Het is een bumpy road.
Maar als het donker in jezelf weer licht wordt, herken en herinner je jezelf weer wie je in essentie bent.
Jouw gevoel mag er zijn. Jouw lach, jouw geluk, jouw verdriet, jouw boosheid. Alles heeft een waarde.
Alles heeft jou iets te brengen. Het gaat er echter om dat je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen gevoelens. Je kunt niet jouw gevoelens bij de ander op schoot leggen om op te lossen. Je kunt uitspreken wat het met je doet. En de veiligheid ontstaat als je mag zijn, zoals je bent op dat moment, als een ruwe diamant met heel veel potentie.
De veiligheid ontstaat als je het beste met elkaar voor hebt, als je samen wilt groeien in dit proces.
Wil je hulp in je proces, stuur me gerust een DM. Want het proces vraagt om mensen, die je bijstaan, die je zien en begrijpen. Die het beste uit jou willen halen. Die je willen bevrijden van je zelf opgelegde belemmerende overtuigingen. Geloof me, de wereld is mooier als we het samen doen.
Liefs,
Judith
