Ode aan een moeder, een vrouw, de vergeten parels van het leven.
Waar ik succes en roem nastreefde bleef het leeg en liefdeloos. We hebben meer voeding nodig.
In de naam van de Vader, de zoon en de heilige geest Amen…
Maar waar is de MOEDER, de dochter?
Je leeft, je valt, je leert en je kiest opnieuw.
Ik las in een artikel “Zet nooit geld en materiaal boven je kinderen!”
Een hele tijd knaagt het aan mij. We leven voor geld, materie en roem. Het lijkt wel of dat een heilig walhalla geworden is.
Het lijkt wel of prestige en aanzien je waarde bepalen. En daar doen we alles voor. Je wilt steeds bevestiging. Maar ten koste van wat?
En begrijp me niet verkeerd. Ik hou ook van mooie dingen en mijn fijne woonplek.
Opgroeiend in een ondernemersgezin wilde ik ook het succes. Als kind zie je dat dát aandacht krijgt. Dat dát rijkelijk beloond en geprezen wordt. Dán ben je waardevol. Dus wilde ik man zijn.
Een moeder draait op de achtergrond. Als kind voelde het als een ondankbare, onzichtbare taak. Ik voelde me als meisje achtergesteld. De jongen wordt de ondernemer. Zo ging dat vroeger. Terwijl mijn hart al van kinds af aan bij het ondernemerschap en bij mensen lag.
Nu (56 jaar oud) kijk ik anders terug.
Nu zie ik het belang en de draagkracht van mijn moeder, een vrouw in een gezin én in een bedrijf. Nu zie ik dat daar de voedingsbodem ligt voor warmte, verzorging en gewoon thuis mogen zijn. Jezelf mogen zijn en ontwikkelen. In veiligheid groei je. Een gedragen bodem geeft rust. Nu zie ik dat dit van onschatbare waarde is.
"Wat hebben we aan geld als het een verschraalde wereld wordt waar we voor materie gaan met kilte in ons hart."
Ik ben veelal voor prestige en aanzien gegaan én hekelde huishoudelijk, “vrouwelijk” werk.
Mijn kinderen kwamen wel altijd op de eerste plek. Zeker toen ze jong en afhankelijk waren. Intuïtief wist ik dat veilig voelen belangrijk is voor het zenuwstelsel van het kind. Daar hoort in mijn beleving borstvoeding (indien mogelijk) en aanwezig zijn bij. Dag en nacht. Dat is een innate feeling in mij.
Nu ik rustig aan het bos woon en terugkijk, zie ik wat mijn moeder mij gegeven heeft. Ik zie de waarde van het moederschap, het vrouw zijn. Ik voel me weer vrouw. Ik wil me weer vrouw voelen.
Ik kan nu wel van de daken schreeuwen: neem de warmte, de rust, de bedding, de verzorging, de arm, de eventuele stilte, de intuïtie niet voor lief. Ze hoort en ziet je, ze gelooft in je!
Ze is er altijd. Ook op afstand. Ze is energetisch met je verbonden. Ze voelt altijd als iets niet klopt. Ze staat altijd aan, dag én nacht.
Mijn boodschap aan vrouwen. Doe wat je leuk vindt, leer je talenten, maar vergeet NOOIT, een van de grootste talenten van een vrouw is VROUW zijn. En moeder zijn IS een ZEGEN. Vergeet dat nooit. Wat de maatschappij ook zegt of je laat voelen. Daar ligt een belangrijke, waardevolle taak voor wie ervoor kiest en als het bij je zielentaak hoort.
"Ik kan me geen wereld zonder liefde voorstellen.
Wel een wereld zonder prestige.'
Als moeder en vrouw ben je belangrijk. Jij bent de creator van het leven. Jij baart het kind, een creatie, een inspiratie en jij draagt het op handen. Als dat niets waard is?
De kracht zit in balans tussen man en vrouw. De kracht zit in elkaar zien. De kracht zit in elkaar écht waarderen en op waarde schatten.
Dit is een dankbrief aan mijn overleden moeder. Vandaag zou ze 83 geworden zijn. Wat zij mij geleerd heeft over onvoorwaardelijke liefde.
Wat ik ook wil meegeven in mijn boodschap. In het bedrijfsleven, de maatschappij lijkt het mannelijke, de cijfers, de analyses, het hoofddenken de overhand te krijgen. Maar het vrouwelijke, de zorg, de intuïtie, de bedding, de creatie is ook van allergrootst belang.
Wat hebben we aan geld als het een verschraalde wereld wordt waar we voor materie leven met kilte in ons hart.
Wat hebben we aan geld als werken meer prestige wordt dan werkgeluk.
Wat hebben we aan geld als we geen rust meer hebben om te genieten van elkaar.
Wat hebben we aan geld als de wereld uitgeput raakt.
Wat hebben we aan geld als de mensen uitgeput raken.
Daar komt toch de vrouwelijk energie om de hoek. Je kunt de kop in het zand steken en doorgaan. Maar uiteindelijk zal je zo gefrustreerd en onmachtig worden, totdat je gaat inzien dat de wereld ook de vrouwelijke energie nodig heeft.
Niet als ondergeschoven kindje, maar als gelijkwaardige partner.
Niet de vrouw, die mannelijk is geworden om te kunnen overleven in deze man gedreven maatschappij, maar de vrouwelijke vrouw die haar oorspronkelijke talenten en vrouwelijke energie inzet.
In de natuur kun je het vrouwelijke ook niet weg laten. Het is yin én yang. Er dient een samenwerking te zijn, wil je floreren.
Dankjewel ma! Jouw zijn is niet iets wat altijd gezien (prestige) is, maar zeker altijd gevoeld (liefde). Zonder jou voelde het lang leeg. Totdat ik mezelf weer zag.
Ik kan me geen wereld zonder liefde voorstellen. Wel een wereld zonder prestige.
Liefs,
Judith
