Jij bent de speld in de hooiberg. Verdwaal niet in het hooi van een ander.
Judith Arendsen • 6 juni 2025
Jezelf zoeken en kwijtraken in de overvloed aan informatie.
Zo voelt voor mij tegenwoordig het zoeken naar jezelf, je essentie. De informatiestroom is zo overweldigend veel, dat iedereen de weg juist kwijt raakt.
Iedereen informeert de ander vanuit een bewustzijn. En bewustzijn groeit. Of je nu gediplomeerd bent of intuïtief. Alles en iedereen informeert vanuit een kader. Dat wat jij tot die tijd geleerd hebt, is je kader.
Iedereen gooit z’n waarheid op socials de wereld in. Als je weet dat iedereen een ander bewustzijnsniveau heeft, wordt het een verwarrend geheel als je de informatie buiten jezelf haalt. Je gaat aan alles twijfelen. Je zoekt de speld, maar moet eerst door heel veel hooi heen.
"De spelt zit in jezelf. Niet in het hooi dat een ander je toegooit."
Mijn ervaring is dat bewustzijn groeit. Mijn ervaring is, dat de spelt al in jou zit. De enige weg is jezelf leren kennen en vertrouwen. Helderheid in jezelf vinden en de ruis van buiten leren kennen en niet direct als waarheid aan te nemen.
Ik laat mezelf ook coachen door mensen die mij helpen te zien wat waar is voor mij. Ze geven mij een bril om mijn intuïtie, weten, beter voelen te zien. Om bij mezelf te blijven. Ze geven niet de antwoorden. Ze stellen de juiste vragen. Ze helpen mij mijn energie zuiveren, zodat de sluier die over mijn waarheid ligt in rook opgaat.
Alles en iedereen heeft een ziel. Een mens, een bedrijf, een dier. Leer de ziel kennen. Luister naar wat het te vertellen heeft. Daar ligt het antwoord naar verandering, verbetering en moeiteloos creëren.
"Alles en iedereen heeft een ziel. Een bedrijf, een dier een mens. Leer je ziel kennen"
Het moeilijkste dat we in dit leven mogen leren, is te vertrouwen op jezelf. De stem in de buitenwereld wil je overstemmen. Je geeft dan je macht af en je raakt verdwaald in de waarheid van de ander.
Leer je eigen waarheid kennen en leer vertrouwen. Dát is wat ik mensen en bedrijven zou willen meegeven.
Geen grafieken, onderzoeken, testjes, maar innerlijk weten, recht uit je je ziel.
Het woord bezieling ligt aan de oorsprong van alles. We zijn het alleen vergeten.
Liefs,
Judith
Waar ik succes en roem nastreefde bleef het leeg en liefdeloos. We hebben meer voeding nodig. In de naam van de Vader, de zoon en de heilige geest Amen… Maar waar is de MOEDER, de dochter? Je leeft, je valt, je leert en je kiest opnieuw. Ik las in een artikel “Zet nooit geld en materiaal boven je kinderen!” Een hele tijd knaagt het aan mij. We leven voor geld, materie en roem. Het lijkt wel of dat een heilig walhalla geworden is. Het lijkt wel of prestige en aanzien je waarde bepalen. En daar doen we alles voor. Je wilt steeds bevestiging. Maar ten koste van wat? En begrijp me niet verkeerd. Ik hou ook van mooie dingen en mijn fijne woonplek. Opgroeiend in een ondernemersgezin wilde ik ook het succes. Als kind zie je dat dát aandacht krijgt. Dat dát rijkelijk beloond en geprezen wordt. Dán ben je waardevol. Dus wilde ik man zijn. Een moeder draait op de achtergrond. Als kind voelde het als een ondankbare, onzichtbare taak. Ik voelde me als meisje achtergesteld. De jongen wordt de ondernemer. Zo ging dat vroeger. Terwijl mijn hart al van kinds af aan bij het ondernemerschap en bij mensen lag. Nu (56 jaar oud) kijk ik anders terug. Nu zie ik het belang en de draagkracht van mijn moeder, een vrouw in een gezin én in een bedrijf. Nu zie ik dat daar de voedingsbodem ligt voor warmte, verzorging en gewoon thuis mogen zijn. Jezelf mogen zijn en ontwikkelen. In veiligheid groei je. Een gedragen bodem geeft rust. Nu zie ik dat dit van onschatbare waarde is. "Wat hebben we aan geld als het een verschraalde wereld wordt waar we voor materie gaan met kilte in ons hart." Ik ben veelal voor prestige en aanzien gegaan én hekelde huishoudelijk, “vrouwelijk” werk. Mijn kinderen kwamen wel altijd op de eerste plek. Zeker toen ze jong en afhankelijk waren. Intuïtief wist ik dat veilig voelen belangrijk is voor het zenuwstelsel van het kind. Daar hoort in mijn beleving borstvoeding (indien mogelijk) en aanwezig zijn bij. Dag en nacht. Dat is een innate feeling in mij. Nu ik rustig aan het bos woon en terugkijk, zie ik wat mijn moeder mij gegeven heeft. Ik zie de waarde van het moederschap, het vrouw zijn. Ik voel me weer vrouw. Ik wil me weer vrouw voelen. Ik kan nu wel van de daken schreeuwen: neem de warmte, de rust, de bedding, de verzorging, de arm, de eventuele stilte, de intuïtie niet voor lief. Ze hoort en ziet je, ze gelooft in je! Ze is er altijd. Ook op afstand. Ze is energetisch met je verbonden. Ze voelt altijd als iets niet klopt. Ze staat altijd aan, dag én nacht. Mijn boodschap aan vrouwen. Doe wat je leuk vindt, leer je talenten, maar vergeet NOOIT, een van de grootste talenten van een vrouw is VROUW zijn. En moeder zijn IS een ZEGEN. Vergeet dat nooit. Wat de maatschappij ook zegt of je laat voelen. Daar ligt een belangrijke, waardevolle taak voor wie ervoor kiest en als het bij je zielentaak hoort.
Ontwaken is niet fluffy, hallelujah, maar een bumpy road. Ontwaken een modewoord? Je hoort het overal. En zelf ga ik ook door processen. Het is als diepzee duiken, steeds dieper. Afgelopen decennium heb ik wel geleerd wat zo'n proces inhoudt. Je wordt getriggerd of diep geraakt, tot verwoesting toe. Zo pijnlijk soms. In het verleden schoot ik uit mijn lichaam, bewoonde ik mijn lichaam niet om niet te hoeven voelen. Ik praatte het goed. Nu ga ik echt zitten en laat mijn lichaam spreken. Ik voel wat zich wil aandienen en sta het toe. Er ontstaan dan in de loop van de tijd inzichten. De sleutel die je aangeleverd krijgt, vraagt om verandering. Maar verandering bij jou! Er is een oud toxisch, niet helpend patroon in jou aan de oppervlakte gekomen en deze mag jij nu omzetten. Hoe? Door andere keuzes te maken. Is dat makkelijk? Nee! Je hele systeem (zenuwstelstel) , lichaam schreeuwt dat het niet veilig is om andere keuzes te maken. Je deed het immers altijd zo omdat je je veilig waande en beschermd. Maar het was schijnveiligheid. Je zat in een overlevingspatroon. Dit proces werkt diep door. Er gebeurt veel op aarde en het klopt, vanuit mijn perceptie, dat veel mensen en bedrijven nu vast komen te zitten. Het leven wordt overhoop gegooid. Oude patronen hebben hun beste dagen gehad. "Als de aarde, je leven zich roert, moet het roer om." Het mooie van dit alles? Als je het proces aangaat met liefde voor jezelf. En daar heb je begeleiding bij nodig, kun je je leven mooier, vrediger en puur jij maken. We zitten met z’n allen, inclusief de aarde, in een transformatie, overspanning. Het stormt, er zijn overstromingen en er zijn uitbarstingen. Zo voelt een transformatie. De aarde spiegelt ons wat in ons nog gezien mag worden. Zo binnen, zo buiten. Maar wat als het ons naar iets mooiers leidt? Naar een leven waar we weer bewust worden van onszelf. Dat we onze angsten, die we bewust leven en die ons aansturen, gaan herkennen en loslaten? En je laat los door het eerst vast te houden. Wat als daaronder weer ons eigen verlangen, vuur tevoorschijn komt. Onze autonomie en zuivere kracht ons voort stuwt. Zijn we dan niet met z’n allen bevrijd? Het is niet alleen yoga, meditatie en altijd maar lief zijn. De ware spiritualiteit (het woord spirit zit erin) is doorbreken en actie nemen, ook als je bang bent. Je niet laten overrulen door de mening van de ander. Je waarheid spreken. Zelfliefde is geen bubbelbad, maar grenzen aangeven bij mensen en situaties die jou niet respectvol behandelen of pijn doen zonder excuus of zelfbewustzijn. Waar jouw gevoel niet mag landen maar een discussie wordt.
Bedrijven beseffen niet dat de druk vanuit de bovenlaag verlamt i.p.v. stimuleert. Angstcultuur is als een ontzettend bang hert dat in de koplampen van de auto kijkt. Kun je het je voorstellen. Een hert dat op de weg staat en ineens in de koplampen van een naderende auto kijkt. Dit hert verlamt. Het weet niet meer of het rechtsaf, linksaf, achteruit of vooruit wil. Het doet niets meer. In veel bedrijven heerst er zonder dat men het beseft een angstcultuur. Er is zoveel druk vanuit de bovenlaag in de organisatie. Dit sluimert erin. En dit is vaak de weg naar burn-out en depressie. Of mensen nemen ontslag en je bent ervaring ineens kwijt. Een grote kostenpost voor het bedrijfsleven. Mensen worden onder druk gezet met targets, prestaties en aanwezigheid; Mensen worden op het matje geroepen om te vertellen wat ze al gepresteerd hebben; Afdelingen gaan voor hun eigen belang en niet meer voor het geheel. "Ondernemen vraagt om creativiteit. Vaste systemen zijn soms killing voor die creativiteit." Stel je voor dat een klant een prijzig product wil kopen. De klant zegt; “Ik wil wel een beetje korting.” En de verkoper zegt:”Als we dit onderdeel, dat u zo mooi vindt, cadeau doen, bent u dan blij? Hij weet, dat dit onderdeel nog ergens ligt. Een mooie deal omdat je alleen de inkoopprijs van het product weg. Je komt bij het magazijn en die sputteren tegen. Want dit kost hun omzet. Onder aan de streep van de deal ben je de inkoopprijs van een onderdeel dat nog ligt te verstoffen kwijt i.p.v. groter geldbedrag aan korting. De klant was blij met dit mooie kleine gebaar. Dat is creatief ondernemen. Je hebt een tevreden klant en een deal. Omdat we allemaal zo op de punt, komma zitten, zien we dat niet meer. We gaan in een bedrijf met elkaar concurreren uit angst om de targets van de afdeling niet te halen. We raken creativiteit kwijt, de verbinding en uiteindelijk denk ik dat het ons minder oplevert. De werknemers lopen de paden die hun opgedragen worden, maar zijn bang om hun wellicht briljante ideeën uit te voeren. We zijn allemaal afhankelijk geworden van digitale - en bedrijfssystemen i.p.v. creatieve mogelijkheden. Die zitten ons geregeld in de weg. Het is maar een bedacht voorbeeld om een beeld te scheppen. Het kan natuurlijk van alles zijn.