Omarm de pijn en de liefde zal verschijnen!
Wat bedreigend voelt, kan je juist bevrijden.
Soms kom je in een situatie, die onveilig voelt. Het nare gevoel, dat je eraan overhoudt, kan je juist bevrijden. Dit bedreigende gevoel kan voortkomen uit plotseling gevaar, maar ook het uitspreken van iets kan al onveilig voelen. In mijn situatie was het een dreigend gevaar.
Ik liep met mijn teckeltje Puk in het park en voor ik het wist, werd Puk achterna gezeten door een grote, dominante hond. Ze liep vrolijk, vrij en onbevangen totdat het "grote" gevaar uit het niets dreigde. Ze was enorm bang.
Niet veel verder gebeurde hetzelfde nog een keer. Puk had het hazepad gekozen en ze was uit mijn gezichtsveld verdwenen. Iets verder op het pad vond ik haar terug. Het gevaar was geweken. Ze wachtte me op.
Diep van binnen wist ik dat er niets met Puk zou gebeuren. Ergens voelde ik dat ik beschermd was. Ik wist dat ik hier iets van mocht leren. Maar wat?
Die middag zat ik bijna kotsend op de bank. Ik wist er dient zich iets aan. Iets dat heel diep in mij zit en gezien wil worden. Ik ging naar het onaangename gevoel in de buik en liet het er zijn.
Wat me enkele dagen ervoor in een meditatie al getoond werd, is een beeld van een brandmerk,
een soort V. Ik heb het later opgezocht en het hoort bij slavenij. Ik hoorde tijdens de meditatie tevens het woord klopjacht.
Nu realiseer ik me, dat het gebeuren in het park met mijn hondje nodig was om even die oude pijn aan te raken. Dit mocht ik nu doorvoelen en loslaten. De oude energie van slavenij zit nog ergens in mijn energetische veld. De diep weggestopte herinnering aan dominantie, klopjacht, onmacht, onderdrukking, vernedering, verkrachting, boosheid, het bedreigen van dierbaren, het verdriet en ga maar door. Er is genoeg over vastgelegd in boeken.
Ik heb energetisch gespuugd en los gelaten door het te laten zijn. Ik accepteerde op dat moment dat het er is. Ik heb mezelf omarmd en verwend, want compassie voor jezelf is dan gewenst. Ik bleef bij het nare gevoel in de buik, totdat ik ruimte begon te voelen.
Na deze ervaring werd mij gevraagd het volgende te delen:
"De pijn omarmen is voor de liefde kiezen. Je kunt je muren optrekken.
Je kunt het wegstoppen.
Met de muren opgetrokken, zul je geen pijn ervaren, maar ook geen liefde.
Voor pijn kiezen, is voor liefde kiezen."
Begrijp me goed. Ik ga de pijn niet opzoeken. Er zijn high's and low's. Als je low bent, mag je het accepteren en doorvoelen. Als je high bent, ga dan voor high en geniet. Een mens heeft alle facetten. Als we dat accepteren en omarmen, kunnen we pas gelukkig zijn. Geluk zit in jezelf volledig accepteren met alles wat er is.
Het opruimen (doorvoelen en loslaten) van het oude, maakt plaats voor het nieuwe. De dag na het incident heb ik weer volledig ingezet op genieten en wat ik wil neerzetten in deze wereld.
De sprankeling in mij was weer terug. Ik voelde mij lichter en allerlei inspiraties kwamen tot mij. En dat precies met de nieuwe maan. Wanneer we het zaadje planten voor nieuwe ideeën. Het is magisch hoe alles altijd samenvalt. Toeval bestaat niet.
Als we nu met z'n allen gaan realiseren, dat dit proces bij het leven hoort. Kunnen we met z'n allen gaan leven.
Als je een keer een onaangenaam gevoel in de buik voelt, denk dan aan wat je net gelezen hebt.
Als je bang bent voor pijn, kun je nooit de liefde omarmen.
Als je je eigen pijn kunt omarmen, kun je ook omgaan met de pijn van de ander.
Je gaat elkaar omarmen voor wie je ten diepste bent. Je kunt elkaar dan ten diepste liefhebben.
Dat is waar iedereen naar snakt.
De sleutel zit in het toestaan.
Liefs,
Judith
