Handelen vanuit passie of bewijsdrang

Judith Arendsen • 19 mei 2021

Het één is flow, het ander is hard werken.


Dit blog is geschreven om je te inspireren en te motiveren om uit je eigen gecreëerde waanbeeld te stappen. In je eigen kracht te gaan staan en de regie over je leven in eigen handen te nemen. Niets is wat het lijkt. We hebben veel onbewuste gedragspatronen ontwikkeld, die diep in ons systeem verankerd zitten en ons gedrag onbewust bepalen.


'Als meisje 'danste' ik al tussen de automonteurs in de werkplaats. Daar voelde ik me thuis.'


In de wereld van mijn vader draaide het om auto’s, ondernemen en zijn gezin. Als jong meisje ‘danste’ ik tussen de automonteurs in de werkplaats, zat ik achter de telmachine op kantoor, hielp ik klanten bij het aftanken van hun auto en zat ik aan tafel te lunchen met de directeur van Volvo Nederland. Zo ging dat in die tijd nog.


Ondernemen is eigenlijk simpel, maar simpel ondernemen is moeilijk. Tenminste zo lijkt het tegenwoordig.


Het ondernemen in een familiebedrijf is ons met de paplepel ingegoten. In de loop der jaren ging ik mijn eigen weg, maar mijn draai kon ik nooit echt vinden. Waarschijnlijk omdat ik zocht naar een plek waar ik het ondernemerschap, dat ik opgesnoven had, zelf in praktijk kon brengen. Ik kwam in grote bedrijven, waar het ondernemerschap van de individuele medewerker niet de aandacht had. Waar het duidelijk was dat de één belangrijker was dan de ander. Zo voelde dat in ieder geval voor mij als hoogsensitief persoon.


Op een dag zeiden mijn vader en zijn accountant dat ze de opvolging van het bedrijf hadden besproken. De beste optie was, huns inziens, dat mijn broer alles zou overnemen. Ik had het altijd verwacht, maar toch ook nog ergens ver weggestopt. Het kwam dus op dat moment als een donderslag bij heldere hemel. Wat moest ik nu met mijn ondernemerschap, mijn talenten? Waarom niet samen? En wat kon ik mijn kinderen nog bieden? Want mijn lijn zou geen erfgenaam van dit bedrijf meer kunnen worden.


‘Zodra ik met de pijn geconfronteerd werd, ging ik nog harder werken.'


Dit is een onbewust mechanisme om je te beschermen. De pijn wilde ik niet voelen. Ik heb daarna gedaan wat ik altijd gedaan heb en dat is doorgaan. Dat doe je in een familiebedrijf. Je gaat niet bij de pakken neerzitten.


Je blijft samenwerken en zet je beste beentje voor. Ik ging steeds harder werken en wilde met man en macht bijdragen aan het succes van het bedrijf waarin ik opgegroeid ben. Ik bleef me verantwoordelijk voelen. Als oudste kind van een gezin wil je de boel bij elkaar houden. Zodra ik weer met de pijn geconfronteerd werd, ging ik nog harder werken. Dat is een onbewust mechanisme om je te beschermen.


'Iedereen denkt dat alles je in de schoot geworpen wordt.'


De pijn wilde ik niet voelen. De omgeving denkt, dat alles je in de schoot geworpen is. Niemand ziet je worsteling. Ik cijferde mijn eigen gevoelens onbewust weg totdat, na het overlijden van mijn moeder, de man met de hamer kwam. Ik was totaal opgebrand. Hard werken om erkenning te krijgen, kost héél veel energie, zo bleek.


Op dit moment realiseer ik mij dat ik onbewust al die jaren heb willen bewijzen, dat ik als vrouw ook troonwaardig ben. Ik zocht naar erkenning. Let wel. Ik wil benadrukken onbewust. Niemand heeft mij gedwongen hard te werken en me zo dienstbaar op te stellen, trouw te blijven aan het familiebedrijf. Dat heeft mijn eigen gevoel van ‘minder’ zijn, gelijkwaardig willen zijn me onbewust opgelegd.


Een waanbeeld dat ik zelf in mijn hoofd geschapen heb. De wet van de aantrekkingskracht werkte in dit geval ook in mijn nadeel. Want wat je voelt, roep je op je af. Dus mijn gedachten werden ook in veel gevallen door dominante mensen op mijn pad bevestigd.


'Als ouder kun je ongewild en met de beste bedoelingen van de wereld je kind een moeilijke les in dit leven meegeven.'


Mijn vader heeft altijd en nog steeds het beste met ons allen voor. Hij zorgt goed voor al zijn (klein) kinderen. Iedereen is voor hem gelijk! Dat wil ik toch gezegd hebben. Hij heeft ook goed voor zijn dochters  gezorgd. Zo zie je dat je als ouder ongewild en met de beste bedoelingen van de wereld je kind een moeilijke les in dit leven kunt meegeven. Voor mij was en is deze les duidelijk mijn eigenwaarde (leren) kennen, het voor mezelf opkomen, me gelijkwaardig voelen en trouw aan mezelf zijn door grenzen te stellen.


v.l.n.r. mijn vader Harrie Arendsen, Judith Arendsen, mijn zoon Levi Lukassen.


‘Doordat ik steeds vaker in mijn eigen kracht kan staan,

geniet ik er nu van om een vrouw te zijn.

 

Ik weet nu dat op de troon zitten niets toevoegt aan je eigenwaarde. Ik ben nu trouw aan mezelf, kies het beste voor mezelf en ben mijn eigen ‘baas’. Doordat ik steeds vaker in mijn eigen kracht kan staan, geniet ik er nu van om een vrouw te zijn. Ik zie nu de meerwaarde van vrouw zijn en wat een vrouw bijdraagt aan het geheel. De vrouwelijke energie staat voor verbinding, intuïtie, voelen. Iets wat in de huidige maatschappij volledig ondergesneeuwd is, maar van groot belang is.


We zijn allemaal mensen, die beslissingen nemen op basis van (traditionele) aangeleerde patronen. Mijn vader heeft naar eer en geweten gehandeld op basis van wat hij geleerd heeft. Ook ik als moeder zal af en toe de ‘fout’ in gaan als we al van fout kunnen spreken. Het gaat hier niet om de schuldvraag of om de wijzende vinger. Ik wil mijn kinderen leren de kracht in zichzelf te vinden, in zichzelf te geloven.


Dat ze hun passie leven. Ze hoeven mij niet te bewijzen dat ze goed zijn. Ze zijn prachtig zoals ze zijn. Ik ben een gelukkig mens als ik ze mag helpen hun talent te ontdekken en mag bijdragen aan de ontwikkeling ervan. Niet voor mij maar voor henzelf! Ik word er blij van als ze trouw aan zichzelf zijn. Ze hoeven zich voor niemand weg te cijferen. Deze basis wil ik ze meegeven.


Kijk eens naar je eigen beweegredenen waarom je dingen doet. Doe je het vanuit passie of vanuit schuldgevoel, afwijzing of vanuit de drang jezelf te bewijzen? Vanuit passie kom je in flow. Van passie krijg je energie. Vanuit schuldgevoel, afwijzing en/of bewijsdrang is het hard, heel hard werken en ben je op den duur opgebrand. Durf eens in de spiegel te kijken en wees eerlijk tegen jezelf. Wat is jouw drijfveer?


Zit jij ook onbewust vast in een voor jou ongelukkige situatie? Ik durf te beweren dat het voor een ieder van ons geldt. Maar weet dit. Het gaat allemaal over jezelf. Niet wat de ander je aandoet of heeft aangedaan. Je hebt elke dag een keuze je gedachten en je drijfveer aan te passen en te gaan voor het beste voor jezelf!


Als je eenmaal voor jezelf gekozen hebt, gaat de wet van aantrekkingskracht in jouw voordeel werken, gaan er deuren voor je open waarvan je dacht dat ze dicht zouden blijven. Ik ontmoet(te) lieve, mooie mensen op mijn pad, die mij helpen de weg naar mezelf terug te vinden. Deze mensen ben ik eeuwig dankbaar!


Ik kan nu vol overtuiging zeggen, dat deze levensles mij als mens zo veel sterker gemaakt heeft. Daar ben ik ook dankbaar voor.


Kies voor jezelf! Jij bent het waard! Wees lief voor jezelf en koester je eigenheid!


Liefs,

Judith



door Judith Arendsen 8 oktober 2025
Voor diegene, die het willen zien en horen en openstaan voor coherentie. Het lijkt het sprookje. Ik heb sinds jaar een oud huis uit 1928 aan het bos. De gloeilampen moesten vervangen worden voor ledlampen. Dus had ik afspraak gemaakt met elektricien. De dimmers moesten aangepast worden. Want met oude dimmers heb je niet echt goed licht of lampen gaan stuk. De bel gaat en ik open de deur. Tot mijn verbazing zie ik een elektricien, een pad en een rode kat naast elkaar in de deuropening op de drempel staan. De pad springt naar binnen. Ik geef een gil 😂. De elektricien probeert de pad te pakken. Deze glipt weg. Ik pak stoffer en blik en ook daar springt de pad vanaf.  Na enige consternatie is de pad buiten en de kat was ook vertrokken. De elektricien gaat aan het werk.
door Judith Arendsen 16 september 2025
Als je terug gaat naar waar het "fout" is gegaan, kun je het tij keren.. Dartelen en nieuwsgierig zijn, is een verloren kindsdeel maar zo broodnodig in je creatieproces. Als klein meisje had ze al zó veel liefde te geven. Het ergste van heel veel liefde voelen en willen delen, is dat het niet ontvangen of gezien kan worden door de ander. Iedereen was druk en haar liefde ging aan hen voorbij . Haar emoties en gevoelens werden niet gezien of erkend. Dat verward. Zeker als kind. En ergens in haar jeugd is ze haar spontaniteit kwijt geraakt . Dat was het inzicht, dat we samen kregen bij de begeleiding van deze client. Ik begeleid mensen door hen mee te nemen naar hun innerlijke wereld en hun gevoel. Ik breng hen op veilige plekken door energetisch een veilig, liefdevol veld neer te zetten. Ik neem hen bij de hand en leid. In mijn innerlijke oog zag ik naast de client een meisje van 1,5 zitten. Dat was de client in haar kindertijd. We kunnen namelijk terug in de tijd beelden waarnemen. En dat geeft zoveel inzichten. In dit geval komen we terug bij het kleine meisje dat iets van haar zelf kwijtraakte . En dit deel dat ze nu zo mist, is nodig voor een luchtig leven.
door Judith Arendsen 9 september 2025
Van een en een kun je DRIE maken. Twee mensen die zelfbewust zijn, zullen elkaar willen upliften. Dat geeft een heel ander gevoel dan altijd alles voor de ander moeten oplossen, dragen of doen. In het ergste geval geef je de ander de schuld van alles. De bewuste persoon pakt eigen verantwoordelijkheid. Uit mijn ervaring in sessies, kun je in verbinding blijven als je van jezelf weet, dat een oude wond (oude ervaring, onbewuste herinnering) opspeelt en dat het bij elkaar veilig is om deze met elkaar aan te kijken. Veilig voelen is wel een must. Niemand stelt zich open als het onveilig voelt. Tijdens een sessie waar twee bewuste mensen weten dat ze soms uit verbinding gaan en dit willen ombuigen, dienen zich mooie inzichten aan. De vrouw schermt zich af als het spannend wordt. Ze is vroeger als klein meisje vaak overspoeld door spanning in haar omgeving en haar emoties, gevoelens, mening mochten er niet zijn . Vaak werd ze niet eens opgemerkt. Dat voelt als afwijzing, afkeuring. In een spannende situatie gaat ze als het ware weer op haar slaapkamer zitten om het allemaal zelf te verwerken. Ze vertrekt uit de verbinding om zich veilig te voelen. Wat ze nodig heeft, is een aanwezigheid en een schouder om zich te kunnen overgeven aan wat is, wat ze voelt opkomen. "Ze wil de wereld in als haarzelf met alles wat zich aandient. Ze wil zo geaccepteerd worden. Wat vroeger niet mocht zijn, verwelkomen we nu wel." Als de vrouw en de man in kwestie in hun leven onenigheid ervaren, gaan ze uit verbinding. Hoe komen ze weer bij elkaar? Ik laat het hen aan de lijve ondervinden. Op mijn verzoek geeft ze hem aan dat ze zich onmachtig voelt in de spanning en dat ze dan eigenlijk weg wil rennen. Hij weet nu wat zich voordoet. Daarna geeft ze op mijn verzoek aan, dat ze graag een omarming wil. In de omarming komen bij haar emoties, onrust, ongemakkelijkheid, lacherigheid, weerstand. Dat alles wat zich in haar aandient mag er voor het eerst zijn en kan nu wegstromen. Dan kan hij ineens ook ontspannen en haar geven wat ze nodig heeft. In hem zit ook nog een verlegen jongetje dat alles zo goed mogelijk wil doen. Hij heeft dus niets fout gedaan, weet hij nu. Ook hij wist zich gewoon even geen raad hoe om te gaan met het spanningsveld. Zijn hoofd kan dit niet oplossen, weet hij. Daar gaat het juist steeds mis. Hij mag naar het hart. En hij wil dat wat hij zo lief heeft koesteren. De angst om iets kapot te maken overheeste bij hem. Dat verlamt. Dan merken beide dat deze omarming toch spannend en onwennig is. Ze voelen van alles. En daar blijven ze bij zonder afleiding, zonder invulling van wat het is. Het mag er voor het eerst in hun leven gewoon allemaal zijn. En ze doen het nu samen, niet alleen.