Je hoogste potentieel bereiken met zelfreflectie.

Judith Arendsen • 26 juli 2020

Het meest onderschatte en vergeten gereedschap voor welzijn, persoonlijke ontwikkeling en succes is Zelfreflectie.


Een grote misperceptie is, dat we de leraar met name op school ontmoeten.
Met een diploma in de hand zijn we verzekerd van geluk, succes en geld, denken we. Maar daar begint het pas.


De échte leraar vinden we in onze dagelijkse ontmoetingen en door het toepassen van zelfreflectie.
Je onderzoekt wat het gedrag van anderen je wil leren. Waar je eigen persoonlijke ontwikkelpunten liggen, die je zelf nog niet zichtbaar en helder hebt.


Net als vakkennis en vak gerelateerde gereedschappen, is Zelfreflectie een sleutel tot succes. Sterker nog,
zonder dit gereedschap zul je nooit je grootste potentieel bereiken.

Wat is zelfreflectie? Als een leerling klaar is, verschijnt de meester. Vaak is dat iemand in je omgeving met wie een gecompliceerde relatie hebt of met wie je in omgang de meeste moeite hebt. Waar je vastloopt in gesprekken.


Dáár leren we het meeste van en dat bepaalt o.a. onze groei als mens én/of als team. Wat wil de situatie ons leren?
Wat reflecteert de situatie? Zelfreflectie leren we niet op school, maar is de belangrijkste tool voor je ontwikkeling als mens.



Vaak worden we boos, gefrustreerd, lopen weg of willen de ander veranderen zonder de les gezien te hebben voor onszelf.
De oorzaak altijd buiten onszelf blijven zoeken, verzwaart ons leven. Je staat stil. Je verlaat een situatie om weer eenzelfde situatie aan te trekken. Je hebt de les hierin niet herkend.


Denk aan situaties als:

  • je voelt je eenzaam en onbegrepen
  • je hebt lichamelijke en/of geestelijke klachten die je niet kunt thuisbrengen
  • je bent gespannen en ontspannen is je vreemd, maar je verlangt er enorm naar
  • je leeft continue met tijdgebrek en rent maar door
  • je balans tussen werk en privé is zoek
  • je denkt alles alleen te moeten doen. Je loopt alle gaten dicht
  • je denkt dat je voor iedereen moet zorgen of opvoeden
  • je geeft zaken aan maar de ander hoort het niet of doet er niets mee of stelt uit


Je eigen IK ont-wikkelen vergt moed, zelfonderzoek én vraagt om daadwerkelijke verandering in je eigen aangeleerde gedrag.
Eigenlijk ontdoe je je van oude, onbewuste en aangeleerde gedragspatronen. Gedrag dat je kent en waar je vertrouwd mee bent, maar wat je niet meer dient. Het staat je groei en welzijn in de weg zelfs.


Het oude werkt niet meer. Je wilt uit de situatie. Durf jij een moeilijke situatie onder de loep te nemen en naar jezelf te kijken? Kijken wat een kleine verandering in jouw gedrag betekent voor de situatie? Wil je ontwikkelen, rust en ruimte in je leven? Ik begeleid je graag en breng je terug naar je bron, in je eigen kracht.


Je zit in een (stressvolle of uitdagende) situatie. Ondanks vele pogingen verandert er niets of je trekt het steeds opnieuw aan?
Dan ik het nu tijd voor een andere aanpak.


We investeren in opleidingen, bijscholingen op gebied van vakkennis. Maar het kunnen toepassen van zelfreflectie is waarschijnlijk op dit moment het meest onderschatte vak. Het is een gereedschap, dat ons verder kan brengen dan je nu kunt vermoeden.
Als we Zelfreflectie op school op de agenda zetten en leren toepassen, zal er veel meer harmonie zijn waar je ook bent. Je wordt een sterke, bewuste IK in een harmonieuze WIJ.



Je leert waarom dingen jou overkomen en wat je mag omzetten in jezelf of welke stappen nodig zijn voor een andere uitkomst. Je leert tevreden te zijn met wat is in de wetenschap dat het je boodschapper is en niet je vijand. Tevreden ZIJN is rust. Een rust die we met z’n allen zo sterk zoeken, maar niet kunnen vinden.


Heeft bovenstaand je interesse gewekt? Investeer je graag in jezelf of in je mensen. Omdat je weet dat ontwikkelen vooruitgang is.


Laat je informeren over mogelijke stappen voor jezelf of je team. Ik leg je graag mijn werkwijze en mogelijkheden uit.


Liefs,

Judith


door Judith Arendsen 8 oktober 2025
Voor diegene, die het willen zien en horen en openstaan voor coherentie. Het lijkt het sprookje. Ik heb sinds jaar een oud huis uit 1928 aan het bos. De gloeilampen moesten vervangen worden voor ledlampen. Dus had ik afspraak gemaakt met elektricien. De dimmers moesten aangepast worden. Want met oude dimmers heb je niet echt goed licht of lampen gaan stuk. De bel gaat en ik open de deur. Tot mijn verbazing zie ik een elektricien, een pad en een rode kat naast elkaar in de deuropening op de drempel staan. De pad springt naar binnen. Ik geef een gil 😂. De elektricien probeert de pad te pakken. Deze glipt weg. Ik pak stoffer en blik en ook daar springt de pad vanaf.  Na enige consternatie is de pad buiten en de kat was ook vertrokken. De elektricien gaat aan het werk.
door Judith Arendsen 16 september 2025
Als je terug gaat naar waar het "fout" is gegaan, kun je het tij keren.. Dartelen en nieuwsgierig zijn, is een verloren kindsdeel maar zo broodnodig in je creatieproces. Als klein meisje had ze al zó veel liefde te geven. Het ergste van heel veel liefde voelen en willen delen, is dat het niet ontvangen of gezien kan worden door de ander. Iedereen was druk en haar liefde ging aan hen voorbij . Haar emoties en gevoelens werden niet gezien of erkend. Dat verward. Zeker als kind. En ergens in haar jeugd is ze haar spontaniteit kwijt geraakt . Dat was het inzicht, dat we samen kregen bij de begeleiding van deze client. Ik begeleid mensen door hen mee te nemen naar hun innerlijke wereld en hun gevoel. Ik breng hen op veilige plekken door energetisch een veilig, liefdevol veld neer te zetten. Ik neem hen bij de hand en leid. In mijn innerlijke oog zag ik naast de client een meisje van 1,5 zitten. Dat was de client in haar kindertijd. We kunnen namelijk terug in de tijd beelden waarnemen. En dat geeft zoveel inzichten. In dit geval komen we terug bij het kleine meisje dat iets van haar zelf kwijtraakte . En dit deel dat ze nu zo mist, is nodig voor een luchtig leven.
door Judith Arendsen 9 september 2025
Van een en een kun je DRIE maken. Twee mensen die zelfbewust zijn, zullen elkaar willen upliften. Dat geeft een heel ander gevoel dan altijd alles voor de ander moeten oplossen, dragen of doen. In het ergste geval geef je de ander de schuld van alles. De bewuste persoon pakt eigen verantwoordelijkheid. Uit mijn ervaring in sessies, kun je in verbinding blijven als je van jezelf weet, dat een oude wond (oude ervaring, onbewuste herinnering) opspeelt en dat het bij elkaar veilig is om deze met elkaar aan te kijken. Veilig voelen is wel een must. Niemand stelt zich open als het onveilig voelt. Tijdens een sessie waar twee bewuste mensen weten dat ze soms uit verbinding gaan en dit willen ombuigen, dienen zich mooie inzichten aan. De vrouw schermt zich af als het spannend wordt. Ze is vroeger als klein meisje vaak overspoeld door spanning in haar omgeving en haar emoties, gevoelens, mening mochten er niet zijn . Vaak werd ze niet eens opgemerkt. Dat voelt als afwijzing, afkeuring. In een spannende situatie gaat ze als het ware weer op haar slaapkamer zitten om het allemaal zelf te verwerken. Ze vertrekt uit de verbinding om zich veilig te voelen. Wat ze nodig heeft, is een aanwezigheid en een schouder om zich te kunnen overgeven aan wat is, wat ze voelt opkomen. "Ze wil de wereld in als haarzelf met alles wat zich aandient. Ze wil zo geaccepteerd worden. Wat vroeger niet mocht zijn, verwelkomen we nu wel." Als de vrouw en de man in kwestie in hun leven onenigheid ervaren, gaan ze uit verbinding. Hoe komen ze weer bij elkaar? Ik laat het hen aan de lijve ondervinden. Op mijn verzoek geeft ze hem aan dat ze zich onmachtig voelt in de spanning en dat ze dan eigenlijk weg wil rennen. Hij weet nu wat zich voordoet. Daarna geeft ze op mijn verzoek aan, dat ze graag een omarming wil. In de omarming komen bij haar emoties, onrust, ongemakkelijkheid, lacherigheid, weerstand. Dat alles wat zich in haar aandient mag er voor het eerst zijn en kan nu wegstromen. Dan kan hij ineens ook ontspannen en haar geven wat ze nodig heeft. In hem zit ook nog een verlegen jongetje dat alles zo goed mogelijk wil doen. Hij heeft dus niets fout gedaan, weet hij nu. Ook hij wist zich gewoon even geen raad hoe om te gaan met het spanningsveld. Zijn hoofd kan dit niet oplossen, weet hij. Daar gaat het juist steeds mis. Hij mag naar het hart. En hij wil dat wat hij zo lief heeft koesteren. De angst om iets kapot te maken overheeste bij hem. Dat verlamt. Dan merken beide dat deze omarming toch spannend en onwennig is. Ze voelen van alles. En daar blijven ze bij zonder afleiding, zonder invulling van wat het is. Het mag er voor het eerst in hun leven gewoon allemaal zijn. En ze doen het nu samen, niet alleen.