Je hoeft niet tegen de stroom in te zwemmen.

Judith Arendsen • 22 februari 2021

Als het voelt dat je met je bootje tegen de stroom in peddelt, ga je niet op de natuurlijk mee. Hoe ga je met de stroom mee?


In 2016 tijdens de ontwerpfase van het nieuw te bouwen autobedrijf Volvo dealer Harrie Arendsen B.V. in Hengelo (O) voelde ik dat het anders moest! Ik wilde de eenheid met de natuur terugbrengen. De grijze, grauwe industrieterreinen dragen in mijn perceptie niet echt bij aan een blij gevoel. Het verstomt mijn inziens ons gevoel. Wees eerlijk. Een groen, bloeiend terrein geeft toch veel meer inspiratie, energie en aarding. Daar waar groen is en bloemen bloeien, ontstaat kleur en blijdschap. Waar vogels willen zijn, is de juiste vibe. Natuurlijke geur- en kleurbeleving. Daar gaat de wereld leven en bruisen. Daar wil je toch zijn!


Was ik de tijd vooruit? JA!
Heeft het me energie gekost? JA!
Heeft het mij veel geleerd? JA!


Ik voelde vanuit mijn tenen dat het anders moest, maar er waren richtlijnen voor de uitstraling. Er moest eenheid zijn vanuit een merkbeleving. Maar het voelde voor mij niet als eenheid met de natuur. Als een dapper meisje heb ik gevochten tegen de gevestigde orde. Ik voelde me niet begrepen. Allemaal ingrediënten voor frustratie, boosheid, vechten, overtuigen. Kortom, ik peddelde tegen de stroom in…

Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd, dat het me niet zou lukken. Want hoeveel kun je bereiken als één persoon? Maar vanaf het moment dat ik mijn plannen losliet, ging het juist stromen. Mijn plannen kwamen ineens bij de (voor mij) juiste mensen terecht en er kwam goedkeuring van hogere hand! Mensen werden enthousiast,
Ik ben er nu nog dankbaar voor dat ik dit project mocht doen. Het heeft mijn leven veranderd en mij als mens doen groeien. Het heeft mij zoveel wijsheid gebracht. Het heeft mij in verbinding gebracht met de natuur(wetten), de medemens. Maar wellicht nog belangrijker. Ik heb de verbinding met mezelf weer gevoeld. Ik kwam tot leven. Ik kwam zelf tot bloei.


“De kracht zit in jezelf. Je hoeft het niet alleen te doen."


Toen het destijds meest duurzame autobedrijf van de wereld gerealiseerd was, kwamen er nog kritieken uit de buitenwereld. Veel branches waren nog niet zover en vonden het onzin. In eerste instantie wilde ik iedereen overtuigen. Mensen overhalen dingen te zien zoals jij het ziet, kost energie. Zoals Johan Cruijff al zei: “Je gaat het pas zien als je het doorhebt!” Iedereen kijkt anders. En dat is ook okay, heb ik geleerd.




Wat heeft het prachtige project mij geleerd? De belangrijkste les in het leven. Tegen de stroom inzwemmen levert niets op. Het put uit! Je laten meedrijven met de stroom en synchroniciteiten en toevalligheden zien en omarmen en daar naar handelen, levert wel op! De mooiste kansen komen dan een voor een (soms in een rap tempo) op je pad. Het resultaat is dan ineens van wereldformaat, vernieuwend en vooruitstrevend. Ik zeg nu nog vaak: “Als ik had geweten hoe groot het zou uitpakken, had ik er niet aan durven beginnen!” Een kleine stap in het begin kan dus groot uitpakken.


De dingen ontvouwen net als een bloem op het juiste moment. Een bloem eerder openbreken brengt schade. Het is een proces en dat is wat we mogen leren. Laat de dingen je toevallen. Loop niet je eigen proces in de weg door te forceren.


Mijn vader zei het altijd al: “Judith, de kansen komen naar je toe. Het succes en het geluk volgen als je de kansen oppakt en er met heel je hart voor gaat! Mensen zeggen dat je geluk hebt gehad als het je goed gaat. Maar je hebt het geluk gepakt! Daar zit het verschil. Het vergt moed en lef de kansen te grijpen en op te pakken en je eigen inspiraties op te volgen.”


Kun je het geluk pakken of laat je de kansen aan je voorbij gaan? En onthoud: zwem niet tegen de stoom in, maar met de stroom mee.

Zie het als dat je tegen de stroom in moet peddelen in je bootje. Het kost zoveel kracht. Maar als je de peddels in de boot kunt gooien en met de stroom mee stroomt, kom je daar uit waar je moet zijn. En het gaat ook nog eens moeiteloos. De meeste mensen peddelen met alle kracht stroomopwaarts, maar je bestemming (geluk) ligt stroomafwaarts, met de stroom mee!



"Één persoon kan de verandering in gang zetten."


En ik weet nu ook dat er maar één persoon nodig is om, met het nodige geduld, vertrouwen en lef, die verandering in gang te zetten. Onderschat nooit wat de kracht is van jouw natuurlijke hartsverlangen! Vergeet nooit de peddels in de boot te doen en je te laten mee stromen als je vastloopt. Geloof erin dat de dingen op het juiste moment je gaan toevallen en grijp het dan met beide handen aan!

Wat het project mij nog meer bracht? Ik kwam weer tot leven en tot bloei. Dit project heeft een zaadje in mij geplant. Ik werd me steeds meer bewust van mijn eigen verlangens. Jezelf leren kennen, is doodeng. Want je gaat leren wat je werkelijk wilt en dan moet je andere keuzes maken, wil je trouw zijn aan jezelf. Dit gaat met vallen en opstaan. Maar ik kon niemand anders meer zijn dan mezelf. Ik had de smaak nu eenmaal te pakken.


“Wees de verandering, die je in de wereld wilt zien."


Ik ben een vrouw van de praktijk. Voelen en dan gewoon gaan doen! Gaan met die banaan. Ik heb daardoor door alle jaren heen zoveel kennis opgedaan. Niet alleen over het ondernemen, maar ook over de mens. Ik ken de successen en de valkuilen. Mijn diepe verlangen is om deze kennis door te geven. Om diegenen, die verandering willen brengen te helpen. Daar word ik blij van en daarom ben ik jaren geleden mijn eigen bedrijf begonnen.


Wil je de verandering zijn, die je in de wereld wilt zien? Voel jij dat het anders moet en kan? Wil je een steuntje in de rug? Wil je helderheid? Wil je bekrachtiging door een stappenplan? Heb dan de moed het beste voor jezelf te willen en schrijf je in voor de Masterclass of laat je eens inspireren in een coaching gesprek.


Liefs,
Judith


Meer lezen over het duurzaamste autobedrijf? Lees hier een prachtig ondernemersverhaal en een interessant artikel.

Creëren door Dartetele....

door Judith Arendsen • 16 september 2025
Als je terug gaat naar waar het "fout" is gegaan, kun je het tij keren.. Dartelen en nieuwsgierig zijn, is een verloren kindsdeel maar zo broodnodig in je creatieproces. Als klein meisje had ze al zó veel liefde te geven. Het ergste van heel veel liefde voelen en willen delen, is dat het niet ontvangen of gezien kan worden door de ander. Iedereen was druk en haar liefde ging aan hen voorbij . Haar emoties en gevoelens werden niet gezien of erkend. Dat verward. Zeker als kind. En ergens in haar jeugd is ze haar spontaniteit kwijt geraakt . Dat was het inzicht, dat we samen kregen bij de begeleiding van deze client. Ik begeleid mensen door hen mee te nemen naar hun innerlijke wereld en hun gevoel. Ik breng hen op veilige plekken door energetisch een veilig, liefdevol veld neer te zetten. Ik neem hen bij de hand en leid. In mijn innerlijke oog zag ik naast de client een meisje van 1,5 zitten. Dat was de client in haar kindertijd. We kunnen namelijk terug in de tijd beelden waarnemen. En dat geeft zoveel inzichten. In dit geval komen we terug bij het kleine meisje dat iets van haar zelf kwijtraakte . En dit deel dat ze nu zo mist, is nodig voor een luchtig leven.

In verbinding gaan als je uit verbinding wilt, is de nieuwe relatie.

door Judith Arendsen • 9 september 2025
Van een en een kun je DRIE maken. Twee mensen die zelfbewust zijn, zullen elkaar willen upliften. Dat geeft een heel ander gevoel dan altijd alles voor de ander moeten oplossen, dragen of doen. In het ergste geval geef je de ander de schuld van alles. De bewuste persoon pakt eigen verantwoordelijkheid. Uit mijn ervaring in sessies, kun je in verbinding blijven als je van jezelf weet, dat een oude wond (oude ervaring, onbewuste herinnering) opspeelt en dat het bij elkaar veilig is om deze met elkaar aan te kijken. Veilig voelen is wel een must. Niemand stelt zich open als het onveilig voelt. Tijdens een sessie waar twee bewuste mensen weten dat ze soms uit verbinding gaan en dit willen ombuigen, dienen zich mooie inzichten aan. De vrouw schermt zich af als het spannend wordt. Ze is vroeger als klein meisje vaak overspoeld door spanning in haar omgeving en haar emoties, gevoelens, mening mochten er niet zijn . Vaak werd ze niet eens opgemerkt. Dat voelt als afwijzing, afkeuring. In een spannende situatie gaat ze als het ware weer op haar slaapkamer zitten om het allemaal zelf te verwerken. Ze vertrekt uit de verbinding om zich veilig te voelen. Wat ze nodig heeft, is een aanwezigheid en een schouder om zich te kunnen overgeven aan wat is, wat ze voelt opkomen. "Ze wil de wereld in als haarzelf met alles wat zich aandient. Ze wil zo geaccepteerd worden. Wat vroeger niet mocht zijn, verwelkomen we nu wel." Als de vrouw en de man in kwestie in hun leven onenigheid ervaren, gaan ze uit verbinding. Hoe komen ze weer bij elkaar? Ik laat het hen aan de lijve ondervinden. Op mijn verzoek geeft ze hem aan dat ze zich onmachtig voelt in de spanning en dat ze dan eigenlijk weg wil rennen. Hij weet nu wat zich voordoet. Daarna geeft ze op mijn verzoek aan, dat ze graag een omarming wil. In de omarming komen bij haar emoties, onrust, ongemakkelijkheid, lacherigheid, weerstand. Dat alles wat zich in haar aandient mag er voor het eerst zijn en kan nu wegstromen. Dan kan hij ineens ook ontspannen en haar geven wat ze nodig heeft. In hem zit ook nog een verlegen jongetje dat alles zo goed mogelijk wil doen. Hij heeft dus niets fout gedaan, weet hij nu. Ook hij wist zich gewoon even geen raad hoe om te gaan met het spanningsveld. Zijn hoofd kan dit niet oplossen, weet hij. Daar gaat het juist steeds mis. Hij mag naar het hart. En hij wil dat wat hij zo lief heeft koesteren. De angst om iets kapot te maken overheeste bij hem. Dat verlamt. Dan merken beide dat deze omarming toch spannend en onwennig is. Ze voelen van alles. En daar blijven ze bij zonder afleiding, zonder invulling van wat het is. Het mag er voor het eerst in hun leven gewoon allemaal zijn. En ze doen het nu samen, niet alleen.

Ode aan een moeder, een vrouw, de vergeten parels van het leven.

door Judith Arendsen • 1 september 2025
Waar ik succes en roem nastreefde bleef het leeg en liefdeloos. We hebben meer voeding nodig. In de naam van de Vader, de zoon en de heilige geest Amen… Maar waar is de MOEDER, de dochter? Je leeft, je valt, je leert en je kiest opnieuw. Ik las in een artikel “Zet nooit geld en materiaal boven je kinderen!” Een hele tijd knaagt het aan mij. We leven voor geld, materie en roem. Het lijkt wel of dat een heilig walhalla geworden is. Het lijkt wel of prestige en aanzien je waarde bepalen. En daar doen we alles voor. Je wilt steeds bevestiging. Maar ten koste van wat? En begrijp me niet verkeerd. Ik hou ook van mooie dingen en mijn fijne woonplek. Opgroeiend in een ondernemersgezin wilde ik ook het succes. Als kind zie je dat dát aandacht krijgt. Dat dát rijkelijk beloond en geprezen wordt. Dán ben je waardevol. Dus wilde ik man zijn. Een moeder draait op de achtergrond. Als kind voelde het als een ondankbare, onzichtbare taak. Ik voelde me als meisje achtergesteld. De jongen wordt de ondernemer. Zo ging dat vroeger. Terwijl mijn hart al van kinds af aan bij het ondernemerschap en bij mensen lag. Nu (56 jaar oud) kijk ik anders terug. Nu zie ik het belang en de draagkracht van mijn moeder, een vrouw in een gezin én in een bedrijf. Nu zie ik dat daar de voedingsbodem ligt voor warmte, verzorging en gewoon thuis mogen zijn. Jezelf mogen zijn en ontwikkelen. In veiligheid groei je. Een gedragen bodem geeft rust. Nu zie ik dat dit van onschatbare waarde is. "Wat hebben we aan geld als het een verschraalde wereld wordt waar we voor materie gaan met kilte in ons hart." Ik ben veelal voor prestige en aanzien gegaan én hekelde huishoudelijk, “vrouwelijk” werk. Mijn kinderen kwamen wel altijd op de eerste plek. Zeker toen ze jong en afhankelijk waren. Intuïtief wist ik dat veilig voelen belangrijk is voor het zenuwstelsel van het kind. Daar hoort in mijn beleving borstvoeding (indien mogelijk) en aanwezig zijn bij. Dag en nacht. Dat is een innate feeling in mij. Nu ik rustig aan het bos woon en terugkijk, zie ik wat mijn moeder mij gegeven heeft. Ik zie de waarde van het moederschap, het vrouw zijn. Ik voel me weer vrouw. Ik wil me weer vrouw voelen. Ik kan nu wel van de daken schreeuwen: neem de warmte, de rust, de bedding, de verzorging, de arm, de eventuele stilte, de intuïtie niet voor lief. Ze hoort en ziet je, ze gelooft in je! Ze is er altijd. Ook op afstand. Ze is energetisch met je verbonden. Ze voelt altijd als iets niet klopt. Ze staat altijd aan, dag én nacht. Mijn boodschap aan vrouwen. Doe wat je leuk vindt, leer je talenten, maar vergeet NOOIT, een van de grootste talenten van een vrouw is VROUW zijn. En moeder zijn IS een ZEGEN. Vergeet dat nooit. Wat de maatschappij ook zegt of je laat voelen. Daar ligt een belangrijke, waardevolle taak voor wie ervoor kiest en als het bij je zielentaak hoort.