Casus - Is het een lust of een last?

Judith Arendsen • 14 mei 2021

Hij voelt zich als een geblinddoekte hond, die beslissingen moet nemen.


Tegenover mij zit met een prachtig mens. We hebben al meerdere sessies samen gehad. Vandaag echter hangt er iets moois in de lucht, voel ik. Hij heeft er zin in. Hij staat voor het nemen van belangrijke beslissingen. Een zoektocht noemt hij het zelf. De ene keer vol energie en de andere keer down. Ik krijg al snel door dat de wereld aan zijn voeten ligt. Hij voelt zich echter als een geblinddoekte hond. Geen zicht en helderheid en soms stoot hij zijn neus. Zicht en helderheid is dus wat hij nodig heeft.


Het hoge woord is eruit. Hij wordt niet meer blij van enkele van zijn bedrijven. Ik vraag hem zijn bedrijven uit te tekenen. Terwijl hij zijn bedrijven op papier zet, geeft hij aan dat hij met de gedachte loopt een bedrijf te verkopen om zich te kunnen focussen op zijn nieuwe bedrijf. Een bedrijf dat veel beter bij hem past. Een nieuwe weg, die hij wil inslaan.


Is het een lust of een last?


Hij kijkt bezorgd. Hij wil niemand teleurstellen. Ik zie verdriet en angst in zijn ogen. “Wat gebeurt er met de medewerkers? Ik help ze altijd als er problemen zijn”, spreekt hij bezorgd uit.

Ik krijg de vraag door, die ik hem mag stellen: “Is het een lust of een last?”

“Lust geeft energie, vreugde, sprankeling, zingeving, gaat als vanzelf, voelt vrij.
Last kost energie, geeft frustratie en voelt als verplichting”, geef ik hem door.



Het antwoord is direct duidelijk: “Een last”, zegt hij. “Maar ik kan de mensen niet in de steek laten.”
Mij wordt het beeld getoond van een stompje, dat aan hem vastzit en nog meelift.

Ik hoor mezelf de vraag stellen: “Is er iemand in dit bedrijf geschikt om het over te nemen?”
Ook deze vraag is snel beantwoord: Ja!


We zijn het meestal zelf, die onze dromen in de weg staat.


“Wie houdt je dan tegen?”, vraag ik hem. Uiteindelijk zijn we het altijd zelf, die ons tegenhouden.

Je voelt je verantwoordelijkheid voor mensen en zaken, doordat je deze taak als kind al op je hebt moeten nemen. Vaak hebben we de plek van een ouder ingenomen, omdat de ouder deze verantwoordelijkheid niet nam. Je wilt de ander gelukkig zien, blij maken, voor problemen behoeden. Problemen, die jij als mens ook ervaren hebt. Dat is een hardnekkig patroon, dat je automatisch draait. In deze stand denk je je fijn te voelen en nuttig. Het is niet fijn, maar bekend. Het is een last en geen lust.


Hij kiest voor het eerst van zijn leven voor zichzelf,

in pure vorm.


Er komt rust over hem heen. Er is al lang een opvolger, weet hij. Hij mag en kan het bedrijf in vertrouwen overdragen. De keuze is gemaakt, zijn ogen stralen. Hij heeft zin in zijn eigen, nieuwe weg. Een nieuwe weg gebaseerd op lust, krijgen van energie, bezieling, plezier en vreugde. Hij kiest nu voor het eerst van zijn leven écht voor zichzelf in pure vorm. Hij kiest voor vrijheid boven verplichting. Een mooie openbaring, blikopener.


Wat een mooie afsluiting van een prachtige sessie. Wat werk ik toch graag mét mensen. De meest simpele vragen, geven vaak de meest heldere inzichten. Met helderheid kunnen we makkelijk stappen zetten. Het geeft rust en vertrouwen.

Liefs,


Deze casus is met toestemming geplaatst. Met oog op privacy van de client is er een foto gebruikt uit Shutterstock en niet van de client. 


Liefs,

Judith


door Judith Arendsen 8 oktober 2025
Voor diegene, die het willen zien en horen en openstaan voor coherentie. Het lijkt het sprookje. Ik heb sinds jaar een oud huis uit 1928 aan het bos. De gloeilampen moesten vervangen worden voor ledlampen. Dus had ik afspraak gemaakt met elektricien. De dimmers moesten aangepast worden. Want met oude dimmers heb je niet echt goed licht of lampen gaan stuk. De bel gaat en ik open de deur. Tot mijn verbazing zie ik een elektricien, een pad en een rode kat naast elkaar in de deuropening op de drempel staan. De pad springt naar binnen. Ik geef een gil 😂. De elektricien probeert de pad te pakken. Deze glipt weg. Ik pak stoffer en blik en ook daar springt de pad vanaf.  Na enige consternatie is de pad buiten en de kat was ook vertrokken. De elektricien gaat aan het werk.
door Judith Arendsen 16 september 2025
Als je terug gaat naar waar het "fout" is gegaan, kun je het tij keren.. Dartelen en nieuwsgierig zijn, is een verloren kindsdeel maar zo broodnodig in je creatieproces. Als klein meisje had ze al zó veel liefde te geven. Het ergste van heel veel liefde voelen en willen delen, is dat het niet ontvangen of gezien kan worden door de ander. Iedereen was druk en haar liefde ging aan hen voorbij . Haar emoties en gevoelens werden niet gezien of erkend. Dat verward. Zeker als kind. En ergens in haar jeugd is ze haar spontaniteit kwijt geraakt . Dat was het inzicht, dat we samen kregen bij de begeleiding van deze client. Ik begeleid mensen door hen mee te nemen naar hun innerlijke wereld en hun gevoel. Ik breng hen op veilige plekken door energetisch een veilig, liefdevol veld neer te zetten. Ik neem hen bij de hand en leid. In mijn innerlijke oog zag ik naast de client een meisje van 1,5 zitten. Dat was de client in haar kindertijd. We kunnen namelijk terug in de tijd beelden waarnemen. En dat geeft zoveel inzichten. In dit geval komen we terug bij het kleine meisje dat iets van haar zelf kwijtraakte . En dit deel dat ze nu zo mist, is nodig voor een luchtig leven.
door Judith Arendsen 9 september 2025
Van een en een kun je DRIE maken. Twee mensen die zelfbewust zijn, zullen elkaar willen upliften. Dat geeft een heel ander gevoel dan altijd alles voor de ander moeten oplossen, dragen of doen. In het ergste geval geef je de ander de schuld van alles. De bewuste persoon pakt eigen verantwoordelijkheid. Uit mijn ervaring in sessies, kun je in verbinding blijven als je van jezelf weet, dat een oude wond (oude ervaring, onbewuste herinnering) opspeelt en dat het bij elkaar veilig is om deze met elkaar aan te kijken. Veilig voelen is wel een must. Niemand stelt zich open als het onveilig voelt. Tijdens een sessie waar twee bewuste mensen weten dat ze soms uit verbinding gaan en dit willen ombuigen, dienen zich mooie inzichten aan. De vrouw schermt zich af als het spannend wordt. Ze is vroeger als klein meisje vaak overspoeld door spanning in haar omgeving en haar emoties, gevoelens, mening mochten er niet zijn . Vaak werd ze niet eens opgemerkt. Dat voelt als afwijzing, afkeuring. In een spannende situatie gaat ze als het ware weer op haar slaapkamer zitten om het allemaal zelf te verwerken. Ze vertrekt uit de verbinding om zich veilig te voelen. Wat ze nodig heeft, is een aanwezigheid en een schouder om zich te kunnen overgeven aan wat is, wat ze voelt opkomen. "Ze wil de wereld in als haarzelf met alles wat zich aandient. Ze wil zo geaccepteerd worden. Wat vroeger niet mocht zijn, verwelkomen we nu wel." Als de vrouw en de man in kwestie in hun leven onenigheid ervaren, gaan ze uit verbinding. Hoe komen ze weer bij elkaar? Ik laat het hen aan de lijve ondervinden. Op mijn verzoek geeft ze hem aan dat ze zich onmachtig voelt in de spanning en dat ze dan eigenlijk weg wil rennen. Hij weet nu wat zich voordoet. Daarna geeft ze op mijn verzoek aan, dat ze graag een omarming wil. In de omarming komen bij haar emoties, onrust, ongemakkelijkheid, lacherigheid, weerstand. Dat alles wat zich in haar aandient mag er voor het eerst zijn en kan nu wegstromen. Dan kan hij ineens ook ontspannen en haar geven wat ze nodig heeft. In hem zit ook nog een verlegen jongetje dat alles zo goed mogelijk wil doen. Hij heeft dus niets fout gedaan, weet hij nu. Ook hij wist zich gewoon even geen raad hoe om te gaan met het spanningsveld. Zijn hoofd kan dit niet oplossen, weet hij. Daar gaat het juist steeds mis. Hij mag naar het hart. En hij wil dat wat hij zo lief heeft koesteren. De angst om iets kapot te maken overheeste bij hem. Dat verlamt. Dan merken beide dat deze omarming toch spannend en onwennig is. Ze voelen van alles. En daar blijven ze bij zonder afleiding, zonder invulling van wat het is. Het mag er voor het eerst in hun leven gewoon allemaal zijn. En ze doen het nu samen, niet alleen.