Durf jij keuzes te maken en je eigen leven te leven?

Judith Arendsen • 19 mei 2021

Je moet eerst jezelf zijn, wil je aantrekken wat bij je past!


Veel mensen voelen op dit moment een grote onrust. De passie borrelt in ons, maar we weten niet hoe we het vorm kunnen geven. We hopen met z’n allen dat de ander onze capaciteiten ziet en ons helpt deze te ontwikkelen. We willen dat de ander ons helpt onze onrust op te lossen. Dat is de illusie die het juist in stand houdt. De ander zal je niet ‘verlossen’.


“De wereld waarin we leven hebben we zelf gecreëerd. Nu mag je erin leven.”: Nina Simone


Om je droom te leven, zul je eerst wakker moeten worden. Je zult moeten gaan beseffen, dat niemand je gaat helpen. Je zult voor jezelf moeten gaan staan door keuzes te durven maken. Jij bent zelf diegene die jou moet verlossen. Dat wat ons gevangen houdt, is de constante twijfel aan onszelf. We zijn bang controle los te laten.


“Het enige waar we angst voor moeten hebben, is de angst zelf.” Franklin Roosevelt 1932


Je voelt in alle vezels van je lichaam dat je aangeboren talenten hebt. Dat het anders moet. Dat je een andere werkelijkheid wilt creëren. Je weet alleen nog niet waar en wat deze talenten je zullen gaan brengen. Deze angst zorgt ervoor dat je voor zekerheid en comfortzone blijft kiezen. Je blijft werken voor erkenning en wachten tot anderen je uit de comfortzone trekken. Maar hoe kunnen anderen onze talenten zien als we het zelf nog niet helder hebben. Jij moet zelf risico’s durven nemen.



Daar zit gelijk de crux. Je weet dat het maken van keuzes, het nemen van risico’s consequenties heeft voor jezelf, maar ook voor de mensen in je nabije omgeving. Mensen die je liefhebt. Dat wil je niet aangaan. Dat weerhoudt ons om voor ons eigen geluk te kiezen. We hebben van kinds af aan geleerd onszelf weg te cijferen voor het geluk van anderen. We moeten de ander gelukkig maken. Het merkwaardige is, dat we eerst onszelf gelukkig moeten maken. En als we overlopen van geluk kunnen wij de ander, met hart en ziel, geluk schenken. Uit een lege kop kun je niet schenken. We moeten eerst durven kiezen voor wie we willen ZIJN. Niet wat de ander van ons verwacht of hoe we volgens de ander zouden moeten zijn.


Als wij gaan staan voor wie we zijn, zal de ander ons pas zo gaan zien en voor ons kiezen. Wij twijfelen aan onze eigen passie, wijsheid en talenten. Hoe kunnen wij dan van de ander ‘verwachten’ dat zij het voor ons opnemen. Als jij in de ver’wacht’ stand staat, zul je dat aantrekken. In het woord verwachten zit het woord wachten. Je kunt wachten tot je een ons weegt. De natuurkundige, universele intelligentie werkt simpel. Wat je bewust en onbewust uitzendt, trek je aan. Het heeft niets met zweverigheid te maken maar alles met de wijsheid van de natuur.



De mensen, die iets in ons losmaken, zijn onze leermeesters.
Dat is de levensschool.


Als je bang bent voor keuzes ten gunste van jezelf, zul je in de buitenwereld leermeesters ontmoeten die je dit haarfijn duidelijk maken. De mensen in je omgeving, de leermeesters, zullen je niet zien, niet horen. Ze zullen je domineren. Daarover zul je verdrietig zijn, zal boosheid ontstaan en/of irritaties. Deze emoties die ontstaan zijn triggers die aangeven, dat er iets in jou mag veranderen. De ander laat je alleen zien dat jij je ware zelf ergens nog niet zichtbaar maakt of laat horen. Ze zullen je niet steunen, maar triggeren totdat je ziet waar jij jezelf voor de gek houdt.


Je mag diegene, die aan jou je eigen emotie zichtbaar maakt op de knieën bedanken. Hij/zij laat je zien waar jij zelf nog mag ontwikkelen. Waar je nog mag groeien. De vinger naar de ander wijzen, lost nooit iets op. Het houdt het cirkeltje waar je je in beweegt in stand. Pas als jij inziet wat er in jou veranderd mag worden, kun je de cirkel doorbreken.


Er zijn drie waarheden. Je eigen waarheid, de waarheid van de ander en de echte waarheid.


Het is je recht jouw stem te laten horen. We zijn zo bang wat de ander van ons vindt. We zijn zo bang voor mogelijke afwijzing als we onze ware gevoelens uitspreken. We zijn veel banger dan dat we vermoeden. We zijn zo bang de ander te kwetsen. We kwetsen dan nog liever onszelf. We leven dan nog liever het leven van een ander. Het zijn allemaal oude overtuigingen die ons gevangen houden in een bepaald keurslijf. Het is echter jouw geboorterecht jouw passie te leven, gelukkig te zijn.


Alles wat jij zegt, hoort bij jou. Hoe de ander het oppakt hoort bij de ander. Iedereen maakt zijn eigen verhaal. De ander is verantwoordelijk voor de triggers, pijn die zij mogelijk ervaren omdat jij jouw ware gevoel uitspreekt. Jij bent alleen verantwoordelijk voor jouw pad, jouw keuzes en jouw leven. Dit altijd vanuit liefde en respect voor de ander. Iedereen draagt zijn eigen rugzak en moet zijn eigen rugzak met levenservaringen, aangeleerde gedragspatronen zelf legen. Je kunt er voor de ander zijn. De ander omarmen, aanhoren. Je kunt het niet oplossen en je mag de ander nooit het geluk gunnen ten koste van je eigen geluk. Leer de ander juist hoe ze hun geluk kunnen vinden.


Je hoeft ANDERS zijn niet te veranderen.


We willen uit diepste van ons hart dat de ander ons volledig accepteert zoals we werkelijk ZIJN. Wij moeten het eerst zelf accepteren. Je hoeft anders zijn niet te veranderen alleen te accepteren. Als iedereen meer in zichzelf zou geloven, voor eigen geluk zou kiezen, zelf zou zien hoe waardevol we IN DE KERN al ZIJN, hoeven we nooit meer de ander de schuld te geven van ons ongeluk. De weg naar onszelf is de enige weg naar harmonie.


Liefs,

Judith

In verbinding gaan als je uit verbinding wilt, is de nieuwe relatie.

door Judith Arendsen • 9 september 2025
Van een en een kun je DRIE maken. Twee mensen die zelfbewust zijn, zullen elkaar willen upliften. Dat geeft een heel ander gevoel dan altijd alles voor de ander moeten oplossen, dragen of doen. In het ergste geval geef je de ander de schuld van alles. De bewuste persoon pakt eigen verantwoordelijkheid. Uit mijn ervaring in sessies, kun je in verbinding blijven als je van jezelf weet, dat een oude wond (oude ervaring, onbewuste herinnering) opspeelt en dat het bij elkaar veilig is om deze met elkaar aan te kijken. Veilig voelen is wel een must. Niemand stelt zich open als het onveilig voelt. Tijdens een sessie waar twee bewuste mensen weten dat ze soms uit verbinding gaan en dit willen ombuigen, dienen zich mooie inzichten aan. De vrouw schermt zich af als het spannend wordt. Ze is vroeger als klein meisje vaak overspoeld door spanning in haar omgeving en haar emoties, gevoelens, mening mochten er niet zijn . Vaak werd ze niet eens opgemerkt. Dat voelt als afwijzing, afkeuring. In een spannende situatie gaat ze als het ware weer op haar slaapkamer zitten om het allemaal zelf te verwerken. Ze vertrekt uit de verbinding om zich veilig te voelen. Wat ze nodig heeft, is een aanwezigheid en een schouder om zich te kunnen overgeven aan wat is, wat ze voelt opkomen. "Ze wil de wereld in als haarzelf met alles wat zich aandient. Ze wil zo geaccepteerd worden. Wat vroeger niet mocht zijn, verwelkomen we nu wel." Als de vrouw en de man in kwestie in hun leven onenigheid ervaren, gaan ze uit verbinding. Hoe komen ze weer bij elkaar? Ik laat het hen aan de lijve ondervinden. Op mijn verzoek geeft ze hem aan dat ze zich onmachtig voelt in de spanning en dat ze dan eigenlijk weg wil rennen. Hij weet nu wat zich voordoet. Daarna geeft ze op mijn verzoek aan, dat ze graag een omarming wil. In de omarming komen bij haar emoties, onrust, ongemakkelijkheid, lacherigheid, weerstand. Dat alles wat zich in haar aandient mag er voor het eerst zijn en kan nu wegstromen. Dan kan hij ineens ook ontspannen en haar geven wat ze nodig heeft. In hem zit ook nog een verlegen jongetje dat alles zo goed mogelijk wil doen. Hij heeft dus niets fout gedaan, weet hij nu. Ook hij wist zich gewoon even geen raad hoe om te gaan met het spanningsveld. Zijn hoofd kan dit niet oplossen, weet hij. Daar gaat het juist steeds mis. Hij mag naar het hart. En hij wil dat wat hij zo lief heeft koesteren. De angst om iets kapot te maken overheeste bij hem. Dat verlamt. Dan merken beide dat deze omarming toch spannend en onwennig is. Ze voelen van alles. En daar blijven ze bij zonder afleiding, zonder invulling van wat het is. Het mag er voor het eerst in hun leven gewoon allemaal zijn. En ze doen het nu samen, niet alleen.

Ode aan een moeder, een vrouw, de vergeten parels van het leven.

door Judith Arendsen • 1 september 2025
Waar ik succes en roem nastreefde bleef het leeg en liefdeloos. We hebben meer voeding nodig. In de naam van de Vader, de zoon en de heilige geest Amen… Maar waar is de MOEDER, de dochter? Je leeft, je valt, je leert en je kiest opnieuw. Ik las in een artikel “Zet nooit geld en materiaal boven je kinderen!” Een hele tijd knaagt het aan mij. We leven voor geld, materie en roem. Het lijkt wel of dat een heilig walhalla geworden is. Het lijkt wel of prestige en aanzien je waarde bepalen. En daar doen we alles voor. Je wilt steeds bevestiging. Maar ten koste van wat? En begrijp me niet verkeerd. Ik hou ook van mooie dingen en mijn fijne woonplek. Opgroeiend in een ondernemersgezin wilde ik ook het succes. Als kind zie je dat dát aandacht krijgt. Dat dát rijkelijk beloond en geprezen wordt. Dán ben je waardevol. Dus wilde ik man zijn. Een moeder draait op de achtergrond. Als kind voelde het als een ondankbare, onzichtbare taak. Ik voelde me als meisje achtergesteld. De jongen wordt de ondernemer. Zo ging dat vroeger. Terwijl mijn hart al van kinds af aan bij het ondernemerschap en bij mensen lag. Nu (56 jaar oud) kijk ik anders terug. Nu zie ik het belang en de draagkracht van mijn moeder, een vrouw in een gezin én in een bedrijf. Nu zie ik dat daar de voedingsbodem ligt voor warmte, verzorging en gewoon thuis mogen zijn. Jezelf mogen zijn en ontwikkelen. In veiligheid groei je. Een gedragen bodem geeft rust. Nu zie ik dat dit van onschatbare waarde is. "Wat hebben we aan geld als het een verschraalde wereld wordt waar we voor materie gaan met kilte in ons hart." Ik ben veelal voor prestige en aanzien gegaan én hekelde huishoudelijk, “vrouwelijk” werk. Mijn kinderen kwamen wel altijd op de eerste plek. Zeker toen ze jong en afhankelijk waren. Intuïtief wist ik dat veilig voelen belangrijk is voor het zenuwstelsel van het kind. Daar hoort in mijn beleving borstvoeding (indien mogelijk) en aanwezig zijn bij. Dag en nacht. Dat is een innate feeling in mij. Nu ik rustig aan het bos woon en terugkijk, zie ik wat mijn moeder mij gegeven heeft. Ik zie de waarde van het moederschap, het vrouw zijn. Ik voel me weer vrouw. Ik wil me weer vrouw voelen. Ik kan nu wel van de daken schreeuwen: neem de warmte, de rust, de bedding, de verzorging, de arm, de eventuele stilte, de intuïtie niet voor lief. Ze hoort en ziet je, ze gelooft in je! Ze is er altijd. Ook op afstand. Ze is energetisch met je verbonden. Ze voelt altijd als iets niet klopt. Ze staat altijd aan, dag én nacht. Mijn boodschap aan vrouwen. Doe wat je leuk vindt, leer je talenten, maar vergeet NOOIT, een van de grootste talenten van een vrouw is VROUW zijn. En moeder zijn IS een ZEGEN. Vergeet dat nooit. Wat de maatschappij ook zegt of je laat voelen. Daar ligt een belangrijke, waardevolle taak voor wie ervoor kiest en als het bij je zielentaak hoort.
Ontwaken is diepgaand

Ontwaken, een modewoord of een diepgaand proces?

door Judith Arendsen • 1 augustus 2025
Ontwaken is niet fluffy, hallelujah, maar een bumpy road. Ontwaken een modewoord? Je hoort het overal. En zelf ga ik ook door processen. Het is als diepzee duiken, steeds dieper. Afgelopen decennium heb ik wel geleerd wat zo'n proces inhoudt. Je wordt getriggerd of diep geraakt, tot verwoesting toe. Zo pijnlijk soms. In het verleden schoot ik uit mijn lichaam, bewoonde ik mijn lichaam niet om niet te hoeven voelen. Ik praatte het goed. Nu ga ik echt zitten en laat mijn lichaam spreken. Ik voel wat zich wil aandienen en sta het toe. Er ontstaan dan in de loop van de tijd inzichten. De sleutel die je aangeleverd krijgt, vraagt om verandering. Maar verandering bij jou! Er is een oud toxisch, niet helpend patroon in jou aan de oppervlakte gekomen en deze mag jij nu omzetten. Hoe? Door andere keuzes te maken. Is dat makkelijk? Nee! Je hele systeem (zenuwstelstel) , lichaam schreeuwt dat het niet veilig is om andere keuzes te maken. Je deed het immers altijd zo omdat je je veilig waande en beschermd. Maar het was schijnveiligheid. Je zat in een overlevingspatroon. Dit proces werkt diep door. Er gebeurt veel op aarde en het klopt, vanuit mijn perceptie, dat veel mensen en bedrijven nu vast komen te zitten. Het leven wordt overhoop gegooid. Oude patronen hebben hun beste dagen gehad. "Als de aarde, je leven zich roert, moet het roer om." Het mooie van dit alles? Als je het proces aangaat met liefde voor jezelf. En daar heb je begeleiding bij nodig, kun je je leven mooier, vrediger en puur jij maken. We zitten met z’n allen, inclusief de aarde, in een transformatie, overspanning. Het stormt, er zijn overstromingen en er zijn uitbarstingen. Zo voelt een transformatie. De aarde spiegelt ons wat in ons nog gezien mag worden. Zo binnen, zo buiten. Maar wat als het ons naar iets mooiers leidt? Naar een leven waar we weer bewust worden van onszelf. Dat we onze angsten, die we bewust leven en die ons aansturen, gaan herkennen en loslaten? En je laat los door het eerst vast te houden. Wat als daaronder weer ons eigen verlangen, vuur tevoorschijn komt. Onze autonomie en zuivere kracht ons voort stuwt. Zijn we dan niet met z’n allen bevrijd? Het is niet alleen yoga, meditatie en altijd maar lief zijn. De ware spiritualiteit (het woord spirit zit erin) is doorbreken en actie nemen, ook als je bang bent. Je niet laten overrulen door de mening van de ander. Je waarheid spreken. Zelfliefde is geen bubbelbad, maar grenzen aangeven bij mensen en situaties die jou niet respectvol behandelen of pijn doen zonder excuus of zelfbewustzijn. Waar jouw gevoel niet mag landen maar een discussie wordt.