Je moet eerst jezelf zijn, wil je aantrekken wat bij je past!

Veel mensen voelen op dit moment een grote onrust. De passie borrelt in ons, maar we weten niet hoe we het vorm kunnen geven. We hopen met z’n allen dat de ander onze capaciteiten ziet en ons helpt deze te ontwikkelen. We willen dat de ander ons helpt onze onrust op te lossen. Dat is de illusie die het juist in stand houdt. De ander zal je niet ‘verlossen’.

“De wereld waarin we leven hebben we zelf gecreëerd. Nu mag je erin leven.”: Nina Simone

Om je droom te leven, zul je eerst wakker moeten worden. Je zult moeten gaan beseffen, dat niemand je gaat helpen. Je zult voor jezelf moeten gaan staan door keuzes te durven maken. Jij bent zelf diegene die jou moet verlossen. Dat wat ons gevangen houdt, is de constante twijfel aan onszelf. We zijn bang controle los te laten.

“Het enige waar we angst voor moeten hebben, is de angst zelf.” Franklin Roosevelt 1932

Je voelt in alle vezels van je lichaam dat je aangeboren talenten hebt. Dat het anders moet. Dat je een andere werkelijkheid wilt creëren. Je weet alleen nog niet waar en wat deze talenten je zullen gaan brengen. Deze angst zorgt ervoor dat je voor zekerheid en comfortzone blijft kiezen. Je blijft werken voor erkenning en wachten tot anderen je uit de comfortzone trekken. Maar hoe kunnen anderen onze talenten zien als we het zelf nog niet helder hebben. Jij moet zelf risico’s durven nemen.

Daar zit gelijk de crux. Je weet dat het maken van keuzes, het nemen van risico’s consequenties heeft voor jezelf, maar ook voor de mensen in je nabije omgeving. Mensen die je liefhebt. Dat wil je niet aangaan. Dat weerhoudt ons om voor ons eigen geluk te kiezen. We hebben van kinds af aan geleerd onszelf weg te cijferen voor het geluk van anderen. We moeten de ander gelukkig maken. Het merkwaardige is, dat we eerst onszelf gelukkig moeten maken. En als we overlopen van geluk kunnen wij de ander, met hart en ziel, geluk schenken. Uit een lege kop kun je niet schenken. We moeten eerst durven kiezen voor wie we willen ZIJN. Niet wat de ander van ons verwacht of hoe we volgens de ander zouden moeten zijn.

Als wij gaan staan voor wie we zijn, zal de ander ons pas zo gaan zien en voor ons kiezen. Wij twijfelen aan onze eigen passie, wijsheid en talenten. Hoe kunnen wij dan van de ander ‘verwachten’ dat zij het voor ons opnemen. Als jij in de ver’wacht’ stand staat, zul je dat aantrekken. In het woord verwachten zit het woord wachten. Je kunt wachten tot je een ons weegt. De natuurkundige, universele intelligentie werkt simpel. Wat je bewust en onbewust uitzendt, trek je aan. Het heeft niets met zweverigheid te maken maar alles met de wijsheid van de natuur.

De mensen, die iets in ons losmaken, zijn onze leermeesters.
Dat is de levensschool.

Als je bang bent voor keuzes ten gunste van jezelf, zul je in de buitenwereld leermeesters ontmoeten die je dit haarfijn duidelijk maken. De mensen in je omgeving, de leermeesters, zullen je niet zien, niet horen. Ze zullen je domineren. Daarover zul je verdrietig zijn, zal boosheid ontstaan en/of irritaties. Deze emoties die ontstaan zijn triggers die aangeven, dat er iets in jou mag veranderen. De ander laat je alleen zien dat jij je ware zelf ergens nog niet zichtbaar maakt of laat horen. Ze zullen je niet steunen, maar triggeren totdat je ziet waar jij jezelf voor de gek houdt.

Je mag diegene, die aan jou je eigen emotie zichtbaar maakt op de knieën bedanken. Hij/zij laat je zien waar jij zelf nog mag ontwikkelen. Waar je nog mag groeien. De vinger naar de ander wijzen, lost nooit iets op. Het houdt het cirkeltje waar je je in beweegt in stand. Pas als jij inziet wat er in jou veranderd mag worden, kun je de cirkel doorbreken.

Er zijn drie waarheden. Je eigen waarheid, de waarheid van de ander en de echte waarheid.

Het is je recht jouw stem te laten horen. We zijn zo bang wat de ander van ons vindt. We zijn zo bang voor mogelijke afwijzing als we onze ware gevoelens uitspreken. We zijn veel banger dan dat we vermoeden. We zijn zo bang de ander te kwetsen. We kwetsen dan nog liever onszelf. We leven dan nog liever het leven van een ander. Het zijn allemaal oude overtuigingen die ons gevangen houden in een bepaald keurslijf. Het is echter jouw geboorterecht jouw passie te leven, gelukkig te zijn.

Alles wat jij zegt, hoort bij jou. Hoe de ander het oppakt hoort bij de ander. Iedereen maakt zijn eigen verhaal. De ander is verantwoordelijk voor de triggers, pijn die zij mogelijk ervaren omdat jij jouw ware gevoel uitspreekt. Jij bent alleen verantwoordelijk voor jouw pad, jouw keuzes en jouw leven. Dit altijd vanuit liefde en respect voor de ander. Iedereen draagt zijn eigen rugzak en moet zijn eigen rugzak met levenservaringen, aangeleerde gedragspatronen zelf legen. Je kunt er voor de ander zijn. De ander omarmen, aanhoren. Je kunt het niet oplossen en je mag de ander nooit het geluk gunnen ten koste van je eigen geluk. Leer de ander juist hoe ze hun geluk kunnen vinden.

Je hoeft ANDERS zijn niet te veranderen.

We willen uit diepste van ons hart dat de ander ons volledig accepteert zoals we werkelijk ZIJN. Wij moeten het eerst zelf accepteren. Je hoeft anders zijn niet te veranderen alleen te accepteren. Als iedereen meer in zichzelf zou geloven, voor eigen geluk zou kiezen, zelf zou zien hoe waardevol we IN DE KERN al ZIJN, hoeven we nooit meer de ander de schuld te geven van ons ongeluk. De weg naar onszelf is de enige weg naar harmonie.

Liefs,

Judith