Colomn

Voor diegene, die het willen zien en horen en openstaan voor coherentie. Het lijkt het sprookje. Ik heb sinds jaar een oud huis uit 1928 aan het bos. De gloeilampen moesten vervangen worden voor ledlampen. Dus had ik afspraak gemaakt met elektricien. De dimmers moesten aangepast worden. Want met oude dimmers heb je niet echt goed licht of lampen gaan stuk. De bel gaat en ik open de deur. Tot mijn verbazing zie ik een elektricien, een pad en een rode kat naast elkaar in de deuropening op de drempel staan. De pad springt naar binnen. Ik geef een gil 😂. De elektricien probeert de pad te pakken. Deze glipt weg. Ik pak stoffer en blik en ook daar springt de pad vanaf.  Na enige consternatie is de pad buiten en de kat was ook vertrokken. De elektricien gaat aan het werk.

Als je terug gaat naar waar het "fout" is gegaan, kun je het tij keren.. Dartelen en nieuwsgierig zijn, is een verloren kindsdeel maar zo broodnodig in je creatieproces. Als klein meisje had ze al zó veel liefde te geven. Het ergste van heel veel liefde voelen en willen delen, is dat het niet ontvangen of gezien kan worden door de ander. Iedereen was druk en haar liefde ging aan hen voorbij . Haar emoties en gevoelens werden niet gezien of erkend. Dat verward. Zeker als kind. En ergens in haar jeugd is ze haar spontaniteit kwijt geraakt . Dat was het inzicht, dat we samen kregen bij de begeleiding van deze client. Ik begeleid mensen door hen mee te nemen naar hun innerlijke wereld en hun gevoel. Ik breng hen op veilige plekken door energetisch een veilig, liefdevol veld neer te zetten. Ik neem hen bij de hand en leid. In mijn innerlijke oog zag ik naast de client een meisje van 1,5 zitten. Dat was de client in haar kindertijd. We kunnen namelijk terug in de tijd beelden waarnemen. En dat geeft zoveel inzichten. In dit geval komen we terug bij het kleine meisje dat iets van haar zelf kwijtraakte . En dit deel dat ze nu zo mist, is nodig voor een luchtig leven.

Van een en een kun je DRIE maken. Twee mensen die zelfbewust zijn, zullen elkaar willen upliften. Dat geeft een heel ander gevoel dan altijd alles voor de ander moeten oplossen, dragen of doen. In het ergste geval geef je de ander de schuld van alles. De bewuste persoon pakt eigen verantwoordelijkheid. Uit mijn ervaring in sessies, kun je in verbinding blijven als je van jezelf weet, dat een oude wond (oude ervaring, onbewuste herinnering) opspeelt en dat het bij elkaar veilig is om deze met elkaar aan te kijken. Veilig voelen is wel een must. Niemand stelt zich open als het onveilig voelt. Tijdens een sessie waar twee bewuste mensen weten dat ze soms uit verbinding gaan en dit willen ombuigen, dienen zich mooie inzichten aan. De vrouw schermt zich af als het spannend wordt. Ze is vroeger als klein meisje vaak overspoeld door spanning in haar omgeving en haar emoties, gevoelens, mening mochten er niet zijn . Vaak werd ze niet eens opgemerkt. Dat voelt als afwijzing, afkeuring. In een spannende situatie gaat ze als het ware weer op haar slaapkamer zitten om het allemaal zelf te verwerken. Ze vertrekt uit de verbinding om zich veilig te voelen. Wat ze nodig heeft, is een aanwezigheid en een schouder om zich te kunnen overgeven aan wat is, wat ze voelt opkomen. "Ze wil de wereld in als haarzelf met alles wat zich aandient. Ze wil zo geaccepteerd worden. Wat vroeger niet mocht zijn, verwelkomen we nu wel." Als de vrouw en de man in kwestie in hun leven onenigheid ervaren, gaan ze uit verbinding. Hoe komen ze weer bij elkaar? Ik laat het hen aan de lijve ondervinden. Op mijn verzoek geeft ze hem aan dat ze zich onmachtig voelt in de spanning en dat ze dan eigenlijk weg wil rennen. Hij weet nu wat zich voordoet. Daarna geeft ze op mijn verzoek aan, dat ze graag een omarming wil. In de omarming komen bij haar emoties, onrust, ongemakkelijkheid, lacherigheid, weerstand. Dat alles wat zich in haar aandient mag er voor het eerst zijn en kan nu wegstromen. Dan kan hij ineens ook ontspannen en haar geven wat ze nodig heeft. In hem zit ook nog een verlegen jongetje dat alles zo goed mogelijk wil doen. Hij heeft dus niets fout gedaan, weet hij nu. Ook hij wist zich gewoon even geen raad hoe om te gaan met het spanningsveld. Zijn hoofd kan dit niet oplossen, weet hij. Daar gaat het juist steeds mis. Hij mag naar het hart. En hij wil dat wat hij zo lief heeft koesteren. De angst om iets kapot te maken overheeste bij hem. Dat verlamt. Dan merken beide dat deze omarming toch spannend en onwennig is. Ze voelen van alles. En daar blijven ze bij zonder afleiding, zonder invulling van wat het is. Het mag er voor het eerst in hun leven gewoon allemaal zijn. En ze doen het nu samen, niet alleen.

Waar ik succes en roem nastreefde bleef het leeg en liefdeloos. We hebben meer voeding nodig. In de naam van de Vader, de zoon en de heilige geest Amen… Maar waar is de MOEDER, de dochter? Je leeft, je valt, je leert en je kiest opnieuw. Ik las in een artikel “Zet nooit geld en materiaal boven je kinderen!” Een hele tijd knaagt het aan mij. We leven voor geld, materie en roem. Het lijkt wel of dat een heilig walhalla geworden is. Het lijkt wel of prestige en aanzien je waarde bepalen. En daar doen we alles voor. Je wilt steeds bevestiging. Maar ten koste van wat? En begrijp me niet verkeerd. Ik hou ook van mooie dingen en mijn fijne woonplek. Opgroeiend in een ondernemersgezin wilde ik ook het succes. Als kind zie je dat dát aandacht krijgt. Dat dát rijkelijk beloond en geprezen wordt. Dán ben je waardevol. Dus wilde ik man zijn. Een moeder draait op de achtergrond. Als kind voelde het als een ondankbare, onzichtbare taak. Ik voelde me als meisje achtergesteld. De jongen wordt de ondernemer. Zo ging dat vroeger. Terwijl mijn hart al van kinds af aan bij het ondernemerschap en bij mensen lag. Nu (56 jaar oud) kijk ik anders terug. Nu zie ik het belang en de draagkracht van mijn moeder, een vrouw in een gezin én in een bedrijf. Nu zie ik dat daar de voedingsbodem ligt voor warmte, verzorging en gewoon thuis mogen zijn. Jezelf mogen zijn en ontwikkelen. In veiligheid groei je. Een gedragen bodem geeft rust. Nu zie ik dat dit van onschatbare waarde is. "Wat hebben we aan geld als het een verschraalde wereld wordt waar we voor materie gaan met kilte in ons hart." Ik ben veelal voor prestige en aanzien gegaan én hekelde huishoudelijk, “vrouwelijk” werk. Mijn kinderen kwamen wel altijd op de eerste plek. Zeker toen ze jong en afhankelijk waren. Intuïtief wist ik dat veilig voelen belangrijk is voor het zenuwstelsel van het kind. Daar hoort in mijn beleving borstvoeding (indien mogelijk) en aanwezig zijn bij. Dag en nacht. Dat is een innate feeling in mij. Nu ik rustig aan het bos woon en terugkijk, zie ik wat mijn moeder mij gegeven heeft. Ik zie de waarde van het moederschap, het vrouw zijn. Ik voel me weer vrouw. Ik wil me weer vrouw voelen. Ik kan nu wel van de daken schreeuwen: neem de warmte, de rust, de bedding, de verzorging, de arm, de eventuele stilte, de intuïtie niet voor lief. Ze hoort en ziet je, ze gelooft in je! Ze is er altijd. Ook op afstand. Ze is energetisch met je verbonden. Ze voelt altijd als iets niet klopt. Ze staat altijd aan, dag én nacht. Mijn boodschap aan vrouwen. Doe wat je leuk vindt, leer je talenten, maar vergeet NOOIT, een van de grootste talenten van een vrouw is VROUW zijn. En moeder zijn IS een ZEGEN. Vergeet dat nooit. Wat de maatschappij ook zegt of je laat voelen. Daar ligt een belangrijke, waardevolle taak voor wie ervoor kiest en als het bij je zielentaak hoort.

Ontwaken is niet fluffy, hallelujah, maar een bumpy road. Ontwaken een modewoord? Je hoort het overal. En zelf ga ik ook door processen. Het is als diepzee duiken, steeds dieper. Afgelopen decennium heb ik wel geleerd wat zo'n proces inhoudt. Je wordt getriggerd of diep geraakt, tot verwoesting toe. Zo pijnlijk soms. In het verleden schoot ik uit mijn lichaam, bewoonde ik mijn lichaam niet om niet te hoeven voelen. Ik praatte het goed. Nu ga ik echt zitten en laat mijn lichaam spreken. Ik voel wat zich wil aandienen en sta het toe. Er ontstaan dan in de loop van de tijd inzichten. De sleutel die je aangeleverd krijgt, vraagt om verandering. Maar verandering bij jou! Er is een oud toxisch, niet helpend patroon in jou aan de oppervlakte gekomen en deze mag jij nu omzetten. Hoe? Door andere keuzes te maken. Is dat makkelijk? Nee! Je hele systeem (zenuwstelstel) , lichaam schreeuwt dat het niet veilig is om andere keuzes te maken. Je deed het immers altijd zo omdat je je veilig waande en beschermd. Maar het was schijnveiligheid. Je zat in een overlevingspatroon. Dit proces werkt diep door. Er gebeurt veel op aarde en het klopt, vanuit mijn perceptie, dat veel mensen en bedrijven nu vast komen te zitten. Het leven wordt overhoop gegooid. Oude patronen hebben hun beste dagen gehad. "Als de aarde, je leven zich roert, moet het roer om." Het mooie van dit alles? Als je het proces aangaat met liefde voor jezelf. En daar heb je begeleiding bij nodig, kun je je leven mooier, vrediger en puur jij maken. We zitten met z’n allen, inclusief de aarde, in een transformatie, overspanning. Het stormt, er zijn overstromingen en er zijn uitbarstingen. Zo voelt een transformatie. De aarde spiegelt ons wat in ons nog gezien mag worden. Zo binnen, zo buiten. Maar wat als het ons naar iets mooiers leidt? Naar een leven waar we weer bewust worden van onszelf. Dat we onze angsten, die we bewust leven en die ons aansturen, gaan herkennen en loslaten? En je laat los door het eerst vast te houden. Wat als daaronder weer ons eigen verlangen, vuur tevoorschijn komt. Onze autonomie en zuivere kracht ons voort stuwt. Zijn we dan niet met z’n allen bevrijd? Het is niet alleen yoga, meditatie en altijd maar lief zijn. De ware spiritualiteit (het woord spirit zit erin) is doorbreken en actie nemen, ook als je bang bent. Je niet laten overrulen door de mening van de ander. Je waarheid spreken. Zelfliefde is geen bubbelbad, maar grenzen aangeven bij mensen en situaties die jou niet respectvol behandelen of pijn doen zonder excuus of zelfbewustzijn. Waar jouw gevoel niet mag landen maar een discussie wordt.

Wij zoeken naar onszelf in de omgeving om ons heen. Elk advies verwelkomen we om maar aan onszelf te blijven werken. Als je de ander meer macht geeft dan jezelf, zul je het pad van de ander lopen. En dat is nooit zielsvervullend.

Bedrijven beseffen niet dat de druk vanuit de bovenlaag verlamt i.p.v. stimuleert. Angstcultuur is als een ontzettend bang hert dat in de koplampen van de auto kijkt. Kun je het je voorstellen. Een hert dat op de weg staat en ineens in de koplampen van een naderende auto kijkt. Dit hert verlamt. Het weet niet meer of het rechtsaf, linksaf, achteruit of vooruit wil. Het doet niets meer. In veel bedrijven heerst er zonder dat men het beseft een angstcultuur. Er is zoveel druk vanuit de bovenlaag in de organisatie. Dit sluimert erin. En dit is vaak de weg naar burn-out en depressie. Of mensen nemen ontslag en je bent ervaring ineens kwijt. Een grote kostenpost voor het bedrijfsleven. Mensen worden onder druk gezet met targets, prestaties en aanwezigheid; Mensen worden op het matje geroepen om te vertellen wat ze al gepresteerd hebben; Afdelingen gaan voor hun eigen belang en niet meer voor het geheel. "Ondernemen vraagt om creativiteit. Vaste systemen zijn soms killing voor die creativiteit." Stel je voor dat een klant een prijzig product wil kopen. De klant zegt; “Ik wil wel een beetje korting.” En de verkoper zegt:”Als we dit onderdeel, dat u zo mooi vindt, cadeau doen, bent u dan blij? Hij weet, dat dit onderdeel nog ergens ligt. Een mooie deal omdat je alleen de inkoopprijs van het product weg. Je komt bij het magazijn en die sputteren tegen. Want dit kost hun omzet. Onder aan de streep van de deal ben je de inkoopprijs van een onderdeel dat nog ligt te verstoffen kwijt i.p.v. groter geldbedrag aan korting. De klant was blij met dit mooie kleine gebaar. Dat is creatief ondernemen. Je hebt een tevreden klant en een deal. Omdat we allemaal zo op de punt, komma zitten, zien we dat niet meer. We gaan in een bedrijf met elkaar concurreren uit angst om de targets van de afdeling niet te halen. We raken creativiteit kwijt, de verbinding en uiteindelijk denk ik dat het ons minder oplevert. De werknemers lopen de paden die hun opgedragen worden, maar zijn bang om hun wellicht briljante ideeën uit te voeren. We zijn allemaal afhankelijk geworden van digitale - en bedrijfssystemen i.p.v. creatieve mogelijkheden. Die zitten ons geregeld in de weg. Het is maar een bedacht voorbeeld om een beeld te scheppen. Het kan natuurlijk van alles zijn.

Ons eigen gevoel weer (h)erkennen, is de weg naar harmonie tussen man en vrouw. De onderdrukking van de vrouwelijke energie dient zich in ons allen aan. Het wil gezien worden. Het wil niet meer onbegrensd het mannelijke, in deze hoofd gedreven wereld, dienen. Een vrouw heeft een gevoelslichaam. Een lang onderschatte en weggestopte kracht. De mannelijke energie in haar kan haar hierin dragen, steunen en beschermen. We leven in een wereld waar de mannelijke energie aan het roer staat. De vrouwelijke en mannelijke energie zit in ieder mens , zowel man als vrouw. We voelen (vrouwelijke energie) niet meer wat zich in ons afspeelt. Er is een disbalans en disharmonie in ons. Het gevoel wordt weggewuifd. Het voelen geeft ons echter inzicht en ruimte voor nieuwe heldere keuzes. Het is ook de vrouwelijke energie in een mens, die de intuïtie hoort, die aan acties vooraf gaat. Je hoofd heeft snel een antwoord en dus gaan we het vanuit ons hoofd aanvliegen. Daar ligt niet de oplossing. Niets is doorvoeld. Het wakkert alleen dualiteit en afgescheidenheid aan. Ons hoofd denkt in kaders en labels. Het zet ons in hokjes. Ik tegen jou en wij tegen hen. Hiermee zullen we nooit de harmonie ervaren, die we diep van binnen wensen. Kaders en labels houden ons weg van onze ware potentie en oneindigheid. Het is de mannelijke energie in ONS, die grenzen zet. We zetten grenzen als iemand ons niet waardig of respectvol behandelt. We zetten grenzen als iemand ons leeg slurpt en we, op welk vlak dan ook, leeglopen. De vrouwelijke energie wil gewoon zijn en voelen en haar mannelijke energie geeft haar die ruimte en begrenzing, die nodig is. Je bent je eigen ridder. Je pakt je ruimte en/of neemt afstand om te doorvoelen. Je gaat voor jezelf staan en komt voor jezelf op ongeacht wat de ander vindt. Ik, persoonlijk ga na elk incident, ervaring terug naar mijn lichaam en voel. En dat kan ook klote zijn. Dat wat je jaren én jaren én jaren hebt weggestopt en genegeerd hebt, wil gevoeld en gezien worden. Ik laat alles wat ik voel er zijn. Het mag door mijn lichaam razen. En dan ebt het weg. Er ontstaat ruimte. Er ontstaat ineens inzicht. En dan kun je helder beslissen. Tot die tijd houd je afstand, keer je in en doorvoel je. Je neemt rust. Het wegkijken van jezelf, doen of je neus bloedt, eist z'n tol en put volledig uit. Je rent blind door het leven. De vrouwelijke energie hebben we eeuwen én eeuwen én eeuwen in onszelf onderdrukt door onszelf niet de ruimte te geven om te voelen. Als wij dat allemaal, zowel man als vrouw, weer serieus gaan nemen, pakken we vanzelf de onderdrukking van de vrouw in de buitenwereld aan . Zo binnen, zo buiten. Dat is een universele wet. Lees goed! De onderdrukking pak je niet in de buitenwereld aan. Je staat zelf voor de vrouwelijke energie in jezelf! Je ziet de waarde er weer van in en je kiest weer voor jezelf. Ergens is ons verteld, dat we niet mogen voelen, dat we door moeten gaan en vooral niet zeuren. En dit gaat ergens aan ons vreten. Niet voor niets hebben zoveel mensen nu een burn-out, depressie . De energie van de aarde is in 2012 veranderd van denken naar voelen. De energie van de aarde stijgt en stijgt. De zonnevlammen met enorm hoge lichtfrequentie en coderingen (geometrie) dalen dagelijks op ons neer. De donkere, weggestopte stukken in ons worden belicht. Die zijn niet meer weg te denken of onder het tapijt te schuiven. Er ontstaan dan veel ongemakken in ons. We mogen deze donkere stukken gewoon omarmen en er laten zijn. Als je namelijk stukken van jezelf afkeurt, zal er vanuit jouw omgeving afkeuring naar jou toekomen. Mensen zullen jou dit gaan spiegelen. Mij maakt het allemaal niets meer uit. Al zit ik in een restaurant. Als de emoties zich aandienen, laat ik het stromen. Het wil uit mij. Het wil bevrijd worden. Ik sta achter mijzelf. Achter wat ik voel!! Onze kwetsbaarheid is onze kracht. Mensen zien de echte Judith dan. Het kan ongemakkelijk worden voor mensen om mij heen. Zij zijn niet gewend om met gevoelens om te gaan. Het geldt ook voor mannen. Zij bestaan ook uit vrouwelijke energie. Nu staat de logical mind aan het roer. De mind kan maar een percentage zien wat er speelt. 95% speelt onbewust. Dus we beslissen met z'n allen massaal op die 5% bewustzijn.