Bedrijven beseffen niet dat de druk vanuit de bovenlaag verlamt i.p.v. stimuleert.

Angstcultuur is als een ontzettend bang hert dat in de koplampen van de auto kijkt.

Kun je het je voorstellen. Een hert dat op de weg staat en ineens in de koplampen van een naderende auto kijkt. Dit hert verlamt. Het weet niet meer of het rechtsaf, linksaf, achteruit of vooruit wil. Het doet niets meer.

In veel bedrijven heerst er zonder dat men het beseft een angstcultuur. Er is zoveel druk vanuit de bovenlaag in de organisatie. Dit sluimert erin. En dit is vaak de weg naar burn-out en depressie. Of mensen nemen ontslag en je bent ervaring ineens kwijt. Een grote kostenpost voor het bedrijfsleven. 

Mensen worden onder druk gezet met targets, prestaties en aanwezigheid;

Mensen worden op het matje geroepen om te vertellen wat ze al gepresteerd hebben;

Afdelingen gaan voor hun eigen belang en niet meer voor het geheel.

"Ondernemen vraagt om creativiteit. Vaste systemen zijn soms killing voor die creativiteit."

Stel je voor dat een klant een prijzig product wil kopen. 

De klant zegt; “Ik wil wel een beetje korting.” 

En de verkoper zegt:”Als we dit onderdeel, dat u zo mooi vindt, cadeau doen, bent u dan blij? Hij weet, dat dit onderdeel nog ergens ligt.

Een mooie deal omdat je alleen de inkoopprijs van het product weg. Je komt bij het magazijn en die sputteren tegen. Want dit kost hun omzet. 

Onder aan de streep van de deal ben je de inkoopprijs van een onderdeel dat nog ligt te verstoffen kwijt i.p.v. groter geldbedrag aan korting. De klant was blij met dit mooie kleine gebaar. Dat is creatief ondernemen. Je hebt een tevreden klant en een deal. 

Omdat we allemaal zo op de punt, komma zitten, zien we dat niet meer. 

We gaan in een bedrijf met elkaar concurreren uit angst om de targets van de afdeling niet te halen. 

We raken creativiteit kwijt, de verbinding en uiteindelijk denk ik dat het ons minder oplevert. 

De werknemers lopen de paden die hun opgedragen worden, maar zijn bang om hun wellicht briljante ideeën uit te voeren. We zijn allemaal afhankelijk geworden van digitale - en bedrijfssystemen i.p.v. creatieve  mogelijkheden. Die zitten ons geregeld in de weg. 

Het is maar een bedacht voorbeeld om een beeld te scheppen. Het kan natuurlijk van alles zijn.

"Aandacht voor je mensen en het ondersteunen geeft meer rendement dan het uitknijpen en onderdrukken."

Mijn ervaring is, dat het onder druk zetten van mensen met oog op presteren verlamt en eilanden cultuur creëert. Je krijgt een soort examenvrees onder je mensen maar dan elke dag. De angst voor falen ligt op de loer. 

Weet je nog dat je je rijbewijs wilde halen en examen had? Weet je nog hoe je dan presteert t.o.v. de normale lessen? Je staat onder spanning en bent soms even alles kwijt wat je geleerd hebt tijdens de les. Je scant het gedrag van de examinator. 

Of als je partner je elke keer onder druk zet of je alle klusjes al verricht hebt, word je ook niet gelukkig. Dan gaat het wrijven. De verwachtingen creëren afstand i.p.v. verbinding en geluk en creatie. Overleg en zachte communicatie is key. 

In mijn perceptie zit het in vertrouwen. De mensen die je aangenomen hebt, heb je aangenomen voor hun talenten en capaciteiten. Ga koffie met hen drinken. Vraag waar ze tegen aan lopen. Vraag of ze hulpmiddelen nodig hebben. Vraag hoe het met hen gaat.

Deze aandacht zorgt ervoor dat ze harder voor jou gaan lopen. Deze aandacht zorgt ervoor dat ze zich gezien en gehoord voelen. 

Dat geeft hen vleugels. Ga gezamenlijk kijken hoe je je doelstelling kan behalen. En luister naar de mensen op de werkvloer. Zij kunnen je aangeven waar ze tegenaan lopen, wat de markt wil. Ga hand in hand, naast elkaar. En ontdek dat deze mensen vaak briljante ideeën hebben, waar nog niet aan gedacht is. 

ALS JE ERGENS BOVENOP ZIT, KAN HET NIET GROEIEN…

Een mens heeft vertrouwen en ondersteuning nodig. Ben je niet in staat om uit te spreken? Voel je dat je verlamd of bang wordt? Of wil je een fijnere cultuur in jouw bedrijf? In een (persoonlijke) sessie of tijdens de Masterclass neem ik je mee naar de plek waar je jezelf tegenhoudt. We gaan samen kijken wat er gebeurd is en we zetten het om. Elke keer ben ik weer verbaasd over de verwondering in de ogen van de ander. Dat het zo simpel is eigenlijk.

Liefs,

Judith