Van burn-out naar levenskracht. Je eigen vuur aanzetten!

Judith Arendsen • 26 januari 2021

Van burn-out naar levenskracht. We branden het aangeleerde, heilige moeten weg totdat we zijn wie we in de oorsprong zijn.


Op het ziektebed van mijn moeder, vlak voor haar overlijden, hoorde ik mijn moeder tegen mijn buurvrouw (uit mijn kinderjaren) zeggen: “Die loopt zichzelf nog een keer voorbij!” Ze wist echter niet dat ik het nog net hoorde.

Ik was verbaasd. Ik dacht wat bedoelt ze? Ik heb toch alles onder controle! Nu bijna 8 jaar later en een burn-out verder, weet ik hoe venijnig gedragspatronen en (vaak zelf opgelegde) overtuigingen en verantwoordelijkheden zijn.

In die tijd hield ik alle ballen in de lucht. Je bent moeder, partner, huisvrouw, werkneemster, zus, dochter, vriendin en alles moet natuurlijk voor 200%, want zo had ik het geleerd.


Wat ik toen niet besefte, is dat ik alles in een enorme sneltreinvaart deed en op de automatische piloot. Ik dacht niet na, ik voelde niet, ik liep gewoon door. Tijdens de burn-out had ik de hele dag de tijd, maar boodschappen halen, moest snel. Eten koken in 5 minuten en het liefst ook nog in een hap op, zodat ik weer snel kon afruimen.



“Van burn-out naar levenskracht”


Vandaag, na een burn-out en ongeveer vier jaar verder, voel ik pas de vertraging. Het oude patroon verdwijnt langzaam. Zo geconditioneerd kunnen we dus zijn. Het zit er zo ingeslepen.

Destijds deed ik alles om de ander blij te maken, om te pleasen. Je wilt lief gevonden worden en natuurlijk wil je dat ze trots op je zijn. Nu wil ik Zelf genieten van wat ik doe. Ik loop mijn eigen (voor sommige vreemde) pad.


En weet je wat zo mooi is. Op mijn nieuwe weg, ontmoet ik nieuwe mensen. Ik krijg een betere verbinding met mensen, die ik al kende. Ik heb nooit geweten, dat je eerst met je ware zelf verbonden moet zijn, wil je je echt kunnen verbinden met anderen.


Leef het leven waar je blij van wordt met de mensen die je blij maken

Wees niet bang mensen te verliezen. Onze grootste angst is afwijzing, afkeuring door de ander. Maar als je niet doet wat je blij maakt, keur je jezelf al af. Loop je in 7 sloten tegelijk om de ander blij te maken en gaat je eigen vuurtje langzaam uit.



We zijn op aarde gekomen om onze eigen levenskracht, ons eigen vuur te laten branden en zo anderen te inspireren. Vanuit kracht kun je er zijn.


Liefs,
Judith Arendsen


door Judith Arendsen 13 november 2025
Relaties zijn onderhandelingen. Verbindingen zijn intiem en kwetsbaar. Bij een relatie liggen verwachtingen. Er is sprake van onderhandelingen. Ik heb jou wat gegeven. Nu wil ik wat terug. Bij verbindingen geef je diepste zelf, je gevoel bloot. Dat is niet voor een ander om op te schieten. Dat is je ware zelf zichtbaar maken en dat heeft bedding nodig, geen discussie, geen afkeur, geen beleren of weerwoord. Het wil enkel gezien, gevoeld worden. De nieuwe wereld vraagt om verbindingen. We geven uit liefde zonder verwachting. We ontvangen met open armen. Als je ware zelf al voorzichtig naar buiten komt, heb je geen klap voor de kop nodig. Dus wees gewoon eens aanwezig voor de ander en laat het gewoon zijn om gezien te worden.
door Judith Arendsen 8 oktober 2025
Voor diegene, die het willen zien en horen en openstaan voor coherentie. Het lijkt het sprookje. Ik heb sinds jaar een oud huis uit 1928 aan het bos. De gloeilampen moesten vervangen worden voor ledlampen. Dus had ik afspraak gemaakt met elektricien. De dimmers moesten aangepast worden. Want met oude dimmers heb je niet echt goed licht of lampen gaan stuk. De bel gaat en ik open de deur. Tot mijn verbazing zie ik een elektricien, een pad en een rode kat naast elkaar in de deuropening op de drempel staan. De pad springt naar binnen. Ik geef een gil 😂. De elektricien probeert de pad te pakken. Deze glipt weg. Ik pak stoffer en blik en ook daar springt de pad vanaf.  Na enige consternatie is de pad buiten en de kat was ook vertrokken. De elektricien gaat aan het werk.
door Judith Arendsen 16 september 2025
Als je terug gaat naar waar het "fout" is gegaan, kun je het tij keren.. Dartelen en nieuwsgierig zijn, is een verloren kindsdeel maar zo broodnodig in je creatieproces. Als klein meisje had ze al zó veel liefde te geven. Het ergste van heel veel liefde voelen en willen delen, is dat het niet ontvangen of gezien kan worden door de ander. Iedereen was druk en haar liefde ging aan hen voorbij . Haar emoties en gevoelens werden niet gezien of erkend. Dat verward. Zeker als kind. En ergens in haar jeugd is ze haar spontaniteit kwijt geraakt . Dat was het inzicht, dat we samen kregen bij de begeleiding van deze client. Ik begeleid mensen door hen mee te nemen naar hun innerlijke wereld en hun gevoel. Ik breng hen op veilige plekken door energetisch een veilig, liefdevol veld neer te zetten. Ik neem hen bij de hand en leid. In mijn innerlijke oog zag ik naast de client een meisje van 1,5 zitten. Dat was de client in haar kindertijd. We kunnen namelijk terug in de tijd beelden waarnemen. En dat geeft zoveel inzichten. In dit geval komen we terug bij het kleine meisje dat iets van haar zelf kwijtraakte . En dit deel dat ze nu zo mist, is nodig voor een luchtig leven.