Blog Layout

Casus - Het ooit opgelegde in je systeem herkennen en loslaten.

Judith Arendsen • nov. 25, 2021

Als kind heb je vaak gehoord hoe het heurt. Dat is in je systeem geslopen. Leer het te herkennen om nu anders te beslissen.


Vaak ervaar ik in sessies en in de Masterclass, dat mensen in dagelijkse leven niet durven uitspreken naar de ander wat ze ervaren. Dit alles om gedoe te voorkomen. Ik zie een schrikreactie bij het idee alleen al. De ervaring is, dat ze niet doorkomen bij de ander. Het wordt toch niet gehoord of je krijgt een bak kritiek terug. Jij ook altijd met je...


In plaats van luisteren, hoor je wat je allemaal fout doet en anders moet doen. Of je hoort dat je je aanstelt. Of je hoort hoe zwaar de ander het wel niet heeft. Dus houd je je mond maar.


Het niet durven uitspreken is ergens in je leven ontstaan. Als je bijvoorbeeld als onbevangen en avontuurlijk kind constant heb gehoord, dat je iets fout doet, dat je moet gehoorzamen en gestraft bent, wordt je bewegingsruimte energetisch beperkt. Je bent op je plek gezet. Je gaat je uiteindelijk maar aanpassen om lief gevonden te worden.



"Aanpassen aan de ander, is weg van jezelf"



Dat heeft zonder dat je het beseft invloed op je huidige functioneren. Je leeft in een 'onzichtbare' gevangenis. Je zet geen stap meer buiten de ooit neergezette lijnen, omdat je dan gestraft of bekritiseerd wordt. En dat gevoel is als kind maar ook als volwassene ontzettend onaangenaam. Je hebt het gevoel dat je faalt, niet voldoet of niet goed genoeg bent.


En als je je hele leven al hoort hoe het heurt, ga je het zelf geloven en integreren in je systeem. Geen haar op je hoofd dat eraan denkt, dat je wellicht wel goed bent zoals je (van nature) bent.


In een sessie gaan we liefdevol naar onderliggend lijden en zetten het samen om. Zodat de lijntjes verdwijnen en je vrijer wordt in je doen en laten en in jezelf zijn.



"Als je jezelf respecteert,

accepteer je disrespect van een ander niet meer"


Let eens op hoe je je voelt als je in je huidige leven bekritiseerd wordt. Hetzij thuis, op je werk of bij vrienden. Let eens op als jou de les gelezen wordt. Let eens op als je gekleineerd wordt. Soms maakt de ander een grapje over jou en dat is dan eigenlijk helemaal geen leuk grapje. Voel je spanning in je lijf? Spring je gelijk in de houding? Doe je maar wat gezegd wordt.


Neem eens een pauze en ervaar eens wat je voelt. Sta je het toe maar vind je het alles behalve fijn?

Spring je in de houding om gedoe en gezeur te voorkomen?


Je mag zeggen dat je het niet fijn vindt als je op de plek gezet wordt. Je mag zeggen, dat je dat niet meer wilt. Je bent nu volwassen. De lijn, die ooit neergezet is, is ook maar DENKbeeldig. Breek door de lijntjes heen. Sterker nog. Als je wilt leven zoals je leven bedoeld is, zijn er geen lijntjes.


Als we elkaar respecteren, luisteren we naar wat er gezegd wil worden. Als we elkaar respecteren, hoeven we de ander niet de les te lezen of te kleineren. En als je jezelf respecteert, accepteer je zulk gedrag niet meer.


Praat het gedrag van de ander niet goed omdat je zo goed begrijpt waarom hij/zij iets doet of zegt. Als je de vrede met de ander wilt houden, start je een oorlog in jezelf. Uitspreken vanuit liefde en respect hoe iets voor jou voelt moet altijd kunnen.


Ben je niet in staat om uit te spreken? Voel je dat je verlamd of bang wordt? In een persoonlijke sessie of tijdens de Masterclass neem ik je mee naar de plek waar je jezelf tegenhoudt. We gaan samen kijken wat er gebeurd is en we zetten het om. We verwijderen het samen uit je energieveld. Dit is niet eng. Elke keer ben ik weer verbaasd over de verwondering in de ogen van de ander. Dat het zo simpel is eigenlijk.


Liefs,

Judith



door Judith Arendsen 15 feb., 2024
Bedrijven beseffen niet dat de druk vanuit de bovenlaag verlamt i.p.v. stimuleert. Angstcultuur is als een ontzettend bang hert dat in de koplampen van de auto kijkt. Kun je het je voorstellen. Een hert dat op de weg staat en ineens in de koplampen van een naderende auto kijkt. Dit hert verlamt. Het weet niet meer of het rechtsaf, linksaf, achteruit of vooruit wil. Het doet niets meer. In veel bedrijven heerst er zonder dat men het beseft een angstcultuur. Er is zoveel druk vanuit de bovenlaag in de organisatie. Dit sluimert erin. En dit is vaak de weg naar burn-out en depressie. Of mensen nemen ontslag en je bent ervaring ineens kwijt. Een grote kostenpost voor het bedrijfsleven. Mensen worden onder druk gezet met targets, prestaties en aanwezigheid; Mensen worden op het matje geroepen om te vertellen wat ze al gepresteerd hebben; Afdelingen gaan voor hun eigen belang en niet meer voor het geheel. "Ondernemen vraagt om creativiteit. Vaste systemen zijn soms killing voor die creativiteit." Stel je voor dat een klant een prijzig product wil kopen. De klant zegt; “Ik wil wel een beetje korting.” En de verkoper zegt:”Als we dit onderdeel, dat u zo mooi vindt, cadeau doen, bent u dan blij? Hij weet, dat dit onderdeel nog ergens ligt. Een mooie deal omdat je alleen de inkoopprijs van het product weg. Je komt bij het magazijn en die sputteren tegen. Want dit kost hun omzet. Onder aan de streep van de deal ben je de inkoopprijs van een onderdeel dat nog ligt te verstoffen kwijt i.p.v. groter geldbedrag aan korting. De klant was blij met dit mooie kleine gebaar. Dat is creatief ondernemen. Je hebt een tevreden klant en een deal. Omdat we allemaal zo op de punt, komma zitten, zien we dat niet meer. We gaan in een bedrijf met elkaar concurreren uit angst om de targets van de afdeling niet te halen. We raken creativiteit kwijt, de verbinding en uiteindelijk denk ik dat het ons minder oplevert. De werknemers lopen de paden die hun opgedragen worden, maar zijn bang om hun wellicht briljante ideeën uit te voeren. We zijn allemaal afhankelijk geworden van digitale - en bedrijfssystemen i.p.v. creatieve mogelijkheden. Die zitten ons geregeld in de weg. Het is maar een bedacht voorbeeld om een beeld te scheppen. Het kan natuurlijk van alles zijn.
door Judith Arendsen 27 nov., 2023
Ons eigen gevoel weer (h)erkennen, is de weg naar harmonie tussen man en vrouw. De onderdrukking van de vrouwelijke energie dient zich in ons allen aan. Het wil gezien worden. Het wil niet meer onbegrensd het mannelijke, in deze hoofd gedreven wereld, dienen. Een vrouw heeft een gevoelslichaam. Een lang onderschatte en weggestopte kracht. De mannelijke energie in haar kan haar hierin dragen, steunen en beschermen. We leven in een wereld waar de mannelijke energie aan het roer staat. De vrouwelijke en mannelijke energie zit in ieder mens , zowel man als vrouw. We voelen (vrouwelijke energie) niet meer wat zich in ons afspeelt. Er is een disbalans en disharmonie in ons. Het gevoel wordt weggewuifd. Het voelen geeft ons echter inzicht en ruimte voor nieuwe heldere keuzes. Het is ook de vrouwelijke energie in een mens, die de intuïtie hoort, die aan acties vooraf gaat. Je hoofd heeft snel een antwoord en dus gaan we het vanuit ons hoofd aanvliegen. Daar ligt niet de oplossing. Niets is doorvoeld. Het wakkert alleen dualiteit en afgescheidenheid aan. Ons hoofd denkt in kaders en labels. Het zet ons in hokjes. Ik tegen jou en wij tegen hen. Hiermee zullen we nooit de harmonie ervaren, die we diep van binnen wensen. Kaders en labels houden ons weg van onze ware potentie en oneindigheid. Het is de mannelijke energie in ONS, die grenzen zet. We zetten grenzen als iemand ons niet waardig of respectvol behandelt. We zetten grenzen als iemand ons leeg slurpt en we, op welk vlak dan ook, leeglopen. De vrouwelijke energie wil gewoon zijn en voelen en haar mannelijke energie geeft haar die ruimte en begrenzing, die nodig is. Je bent je eigen ridder. Je pakt je ruimte en/of neemt afstand om te doorvoelen. Je gaat voor jezelf staan en komt voor jezelf op ongeacht wat de ander vindt. Ik, persoonlijk ga na elk incident, ervaring terug naar mijn lichaam en voel. En dat kan ook klote zijn. Dat wat je jaren én jaren én jaren hebt weggestopt en genegeerd hebt, wil gevoeld en gezien worden. Ik laat alles wat ik voel er zijn. Het mag door mijn lichaam razen. En dan ebt het weg. Er ontstaat ruimte. Er ontstaat ineens inzicht. En dan kun je helder beslissen. Tot die tijd houd je afstand, keer je in en doorvoel je. Je neemt rust. Het wegkijken van jezelf, doen of je neus bloedt, eist z'n tol en put volledig uit. Je rent blind door het leven. De vrouwelijke energie hebben we eeuwen én eeuwen én eeuwen in onszelf onderdrukt door onszelf niet de ruimte te geven om te voelen. Als wij dat allemaal, zowel man als vrouw, weer serieus gaan nemen, pakken we vanzelf de onderdrukking van de vrouw in de buitenwereld aan . Zo binnen, zo buiten. Dat is een universele wet. Lees goed! De onderdrukking pak je niet in de buitenwereld aan. Je staat zelf voor de vrouwelijke energie in jezelf! Je ziet de waarde er weer van in en je kiest weer voor jezelf. Ergens is ons verteld, dat we niet mogen voelen, dat we door moeten gaan en vooral niet zeuren. En dit gaat ergens aan ons vreten. Niet voor niets hebben zoveel mensen nu een burn-out, depressie . De energie van de aarde is in 2012 veranderd van denken naar voelen. De energie van de aarde stijgt en stijgt. De zonnevlammen met enorm hoge lichtfrequentie en coderingen (geometrie) dalen dagelijks op ons neer. De donkere, weggestopte stukken in ons worden belicht. Die zijn niet meer weg te denken of onder het tapijt te schuiven. Er ontstaan dan veel ongemakken in ons. We mogen deze donkere stukken gewoon omarmen en er laten zijn. Als je namelijk stukken van jezelf afkeurt, zal er vanuit jouw omgeving afkeuring naar jou toekomen. Mensen zullen jou dit gaan spiegelen. Mij maakt het allemaal niets meer uit. Al zit ik in een restaurant. Als de emoties zich aandienen, laat ik het stromen. Het wil uit mij. Het wil bevrijd worden. Ik sta achter mijzelf. Achter wat ik voel!! Onze kwetsbaarheid is onze kracht. Mensen zien de echte Judith dan. Het kan ongemakkelijk worden voor mensen om mij heen. Zij zijn niet gewend om met gevoelens om te gaan. Het geldt ook voor mannen. Zij bestaan ook uit vrouwelijke energie. Nu staat de logical mind aan het roer. De mind kan maar een percentage zien wat er speelt. 95% speelt onbewust. Dus we beslissen met z'n allen massaal op die 5% bewustzijn.
door Judith Arendsen 24 okt., 2022
Bindingsangst op onbewust niveau door verdriet om verlies. Een sessie en een Masterclass, is altijd een openbaring. In deze sessie, die ik nu wil en mag delen, ga ik dieper in op bindingsangst om verlatingsangst. De inzichten en healing komen vanuit de bron. Samen met mijn lichtteam gaan we in een sessie dieper in jouw onderbewustzijn. Vorige levens en overgedragen pijn van je voorouders worden geheeld. Zo ook bij deze lieve, prachtige vrouw. Ze is al lang alleen. Ze is krachtig, mooi en zacht. Ze redt zich goed, maar er is toch een enorm diep verlangen naar verbinding. Zoals het bij mij gaat, gaan we op kwantum niveau, in heiligheid, kijken en helen. Onze energie stijgt. Het voelt alsof je in de lift omhoog zit. Je gaat hoger en hoger. Het wordt warm in ons en de energie gaat steeds vrediger en sereen voelen. Ik hoor, dat ze mag voelen waar het ontstaan is. Ze hoort het jaar 900. Ze ziet zichzelf bij het water. Haar man is met de boot vertrokken en is nooit terug gekomen. Ze voelt nu in haar lichaam de onrust, die laat voelen, dat het trauma toch opgeslagen ligt. Ze ademt onder mijn begeleiding door de onrust heen. Ze laat het wegstromen. En dan ontstaat weer rust. We gaan ons verplaatsen in haar toenmalige man en zien hem ook staan. Ook hij is verdrietig en mist zijn vrouw. Dat doet mijn cliënt verzachten. Want er zat enorm veel boosheid onder haar verdriet. Ze voelde zich in de steek gelaten. Door vreselijke omstandigheden zijn ze gescheiden van elkaar en beiden lijden. Dit verdriet, dat we ergens herinneren, zorgt ervoor dat we onszelf saboteren en niet meer écht verbinden. Want dát willen we nooit meer meemaken. Op kwantum niveau kunnen we dit helen. In het beeld vloeien ze weer samen in een omarming.
Share by: