Blog Layout

Casus - Wat accepteer je nog voor jezelf?

Judith Arendsen • mei 14, 2021

Wat sta je nog toe en wat niet meer?


Vandaag zit ik tegenover een mooie, dappere vrouw. Een moeder van vier kinderen. Ik schat haar rond de vijftig jaar. Het leven heeft haar jeugd ontnomen. Gevormd door mishandeling, verwaarlozing en bedreigingen zit ze tegenover me. Opnieuw lamgeslagen zoals ze het zelf zegt. Ik zie nu ook even het kleine bange meisje dat in haar schulp gekropen is. 


Op het werk is het onhoudbaar.

“Op het werk is het onhoudbaar”, zegt ze. Het coronavirus heeft een enorme angst in haar werkgever ontwaakt. Het zal en moet gebeuren zoals hij het wil. Een hele andere man dan voor de uitbraak van het virus. Begripvol, vrijgevig, rustig, vertrouwen waren toen nog de drijfveer. Het heeft plaats gemaakt voor extreem veel wantrouwen, enorme boosheid, disrespect, ongeduld, dominantie en machtsmisbruik. En wat ze ook probeert ze kan hem niet meer bereiken of tot hem doordringen. De angst heeft hem volledig in de greep. Haar veilige werkplek is plotsklaps veranderd in een onveilige plek. En onveilig is nu precies wat haar verlamd. 



“Eieren voor je geld kiezen”, wordt mij ingefluisterd en ik vraag haar hoe dat voor haar voelt. 


Dit is ook wat resoneert met haar, maar wat ook nog enorm lastig is, geeft ze aan. Het voelt als opnieuw falen. Ik krijg bij haar een beeld van een emmer die vol is en overloopt. De drijfveer om de ander in hun strijd te blijven helpen is enorm. Waarom? Omdat we onszelf zo goed in het probleem van de ander kunnen verplaatsen. We snappen zó goed wat de ander doormaakt. We willen de ander als het ware redden. Maar ten koste van wat? Ten koste van je eigen geluk? Ten koste van je gezondheid? Ten koste van je eigen rust? Is dat het waard?


Waarom gebeurt het me weer?

Er hangt nog een prangende vraag in de lucht, voel ik. En het hoge woord komt eruit: “Elke keer kom ik op dit punt. Dan denk ik. Waarom gebeurt het me weer? Leer ik er niet van? Waarom loop ik weer vast? Maar je kunt alleen beheersen wat je toestaat en wat niet. Ik voel dat ze denkt dat ze tekortschiet. Ik vraag haar dan ook: “Heb je het gevoel dat je tekortschiet?” Ze knikt bevestigend. 

“Je schiet niet tekort! Je schiet nu even mis!” 


Verander het verleden door het heden een kans te geven

“Wat verlang je ten diepste? Wat geeft je leven zin?”, vraag ik haar. Ze heeft de antwoorden al paraat. Dat zegt veel. Ze weet het eigenlijk al:
– Van betekenis zijn
– Natuurlijke interesse
– Met haar persoonlijke levenservaringen anderen kunnen helpen
– Stromen van creativiteit
– Vrijheid
– Vertrouwen 


Dát zijn de kernwaarden, die je nu mist! Deze kernwaarden zijn wel voeding voor je ziel. Schiet daar je pijlers op. Je kunt de ander niet beheersen, maar jezelf en je eigen keuzes wel.

Verander het verleden door het heden een kans te geven. We kunnen soms zo verzand raken in wat we niet of nóóit meer willen, dat we vergeten te focussen op wat we wel willen en dáár moedig voor kiezen.
Rust en helderheid ontstaat. De volgende stap kan gezet worden. En wat blijkt. De nieuwe uitdaging heeft zich al aangediend in een ander vakgebied. Iets wat al heel lang roept en nu beantwoord mag worden. 


Liefs,

Judith


door Judith Arendsen 15 feb., 2024
Bedrijven beseffen niet dat de druk vanuit de bovenlaag verlamt i.p.v. stimuleert. Angstcultuur is als een ontzettend bang hert dat in de koplampen van de auto kijkt. Kun je het je voorstellen. Een hert dat op de weg staat en ineens in de koplampen van een naderende auto kijkt. Dit hert verlamt. Het weet niet meer of het rechtsaf, linksaf, achteruit of vooruit wil. Het doet niets meer. In veel bedrijven heerst er zonder dat men het beseft een angstcultuur. Er is zoveel druk vanuit de bovenlaag in de organisatie. Dit sluimert erin. En dit is vaak de weg naar burn-out en depressie. Of mensen nemen ontslag en je bent ervaring ineens kwijt. Een grote kostenpost voor het bedrijfsleven. Mensen worden onder druk gezet met targets, prestaties en aanwezigheid; Mensen worden op het matje geroepen om te vertellen wat ze al gepresteerd hebben; Afdelingen gaan voor hun eigen belang en niet meer voor het geheel. "Ondernemen vraagt om creativiteit. Vaste systemen zijn soms killing voor die creativiteit." Stel je voor dat een klant een prijzig product wil kopen. De klant zegt; “Ik wil wel een beetje korting.” En de verkoper zegt:”Als we dit onderdeel, dat u zo mooi vindt, cadeau doen, bent u dan blij? Hij weet, dat dit onderdeel nog ergens ligt. Een mooie deal omdat je alleen de inkoopprijs van het product weg. Je komt bij het magazijn en die sputteren tegen. Want dit kost hun omzet. Onder aan de streep van de deal ben je de inkoopprijs van een onderdeel dat nog ligt te verstoffen kwijt i.p.v. groter geldbedrag aan korting. De klant was blij met dit mooie kleine gebaar. Dat is creatief ondernemen. Je hebt een tevreden klant en een deal. Omdat we allemaal zo op de punt, komma zitten, zien we dat niet meer. We gaan in een bedrijf met elkaar concurreren uit angst om de targets van de afdeling niet te halen. We raken creativiteit kwijt, de verbinding en uiteindelijk denk ik dat het ons minder oplevert. De werknemers lopen de paden die hun opgedragen worden, maar zijn bang om hun wellicht briljante ideeën uit te voeren. We zijn allemaal afhankelijk geworden van digitale - en bedrijfssystemen i.p.v. creatieve mogelijkheden. Die zitten ons geregeld in de weg. Het is maar een bedacht voorbeeld om een beeld te scheppen. Het kan natuurlijk van alles zijn.
door Judith Arendsen 27 nov., 2023
Ons eigen gevoel weer (h)erkennen, is de weg naar harmonie tussen man en vrouw. De onderdrukking van de vrouwelijke energie dient zich in ons allen aan. Het wil gezien worden. Het wil niet meer onbegrensd het mannelijke, in deze hoofd gedreven wereld, dienen. Een vrouw heeft een gevoelslichaam. Een lang onderschatte en weggestopte kracht. De mannelijke energie in haar kan haar hierin dragen, steunen en beschermen. We leven in een wereld waar de mannelijke energie aan het roer staat. De vrouwelijke en mannelijke energie zit in ieder mens , zowel man als vrouw. We voelen (vrouwelijke energie) niet meer wat zich in ons afspeelt. Er is een disbalans en disharmonie in ons. Het gevoel wordt weggewuifd. Het voelen geeft ons echter inzicht en ruimte voor nieuwe heldere keuzes. Het is ook de vrouwelijke energie in een mens, die de intuïtie hoort, die aan acties vooraf gaat. Je hoofd heeft snel een antwoord en dus gaan we het vanuit ons hoofd aanvliegen. Daar ligt niet de oplossing. Niets is doorvoeld. Het wakkert alleen dualiteit en afgescheidenheid aan. Ons hoofd denkt in kaders en labels. Het zet ons in hokjes. Ik tegen jou en wij tegen hen. Hiermee zullen we nooit de harmonie ervaren, die we diep van binnen wensen. Kaders en labels houden ons weg van onze ware potentie en oneindigheid. Het is de mannelijke energie in ONS, die grenzen zet. We zetten grenzen als iemand ons niet waardig of respectvol behandelt. We zetten grenzen als iemand ons leeg slurpt en we, op welk vlak dan ook, leeglopen. De vrouwelijke energie wil gewoon zijn en voelen en haar mannelijke energie geeft haar die ruimte en begrenzing, die nodig is. Je bent je eigen ridder. Je pakt je ruimte en/of neemt afstand om te doorvoelen. Je gaat voor jezelf staan en komt voor jezelf op ongeacht wat de ander vindt. Ik, persoonlijk ga na elk incident, ervaring terug naar mijn lichaam en voel. En dat kan ook klote zijn. Dat wat je jaren én jaren én jaren hebt weggestopt en genegeerd hebt, wil gevoeld en gezien worden. Ik laat alles wat ik voel er zijn. Het mag door mijn lichaam razen. En dan ebt het weg. Er ontstaat ruimte. Er ontstaat ineens inzicht. En dan kun je helder beslissen. Tot die tijd houd je afstand, keer je in en doorvoel je. Je neemt rust. Het wegkijken van jezelf, doen of je neus bloedt, eist z'n tol en put volledig uit. Je rent blind door het leven. De vrouwelijke energie hebben we eeuwen én eeuwen én eeuwen in onszelf onderdrukt door onszelf niet de ruimte te geven om te voelen. Als wij dat allemaal, zowel man als vrouw, weer serieus gaan nemen, pakken we vanzelf de onderdrukking van de vrouw in de buitenwereld aan . Zo binnen, zo buiten. Dat is een universele wet. Lees goed! De onderdrukking pak je niet in de buitenwereld aan. Je staat zelf voor de vrouwelijke energie in jezelf! Je ziet de waarde er weer van in en je kiest weer voor jezelf. Ergens is ons verteld, dat we niet mogen voelen, dat we door moeten gaan en vooral niet zeuren. En dit gaat ergens aan ons vreten. Niet voor niets hebben zoveel mensen nu een burn-out, depressie . De energie van de aarde is in 2012 veranderd van denken naar voelen. De energie van de aarde stijgt en stijgt. De zonnevlammen met enorm hoge lichtfrequentie en coderingen (geometrie) dalen dagelijks op ons neer. De donkere, weggestopte stukken in ons worden belicht. Die zijn niet meer weg te denken of onder het tapijt te schuiven. Er ontstaan dan veel ongemakken in ons. We mogen deze donkere stukken gewoon omarmen en er laten zijn. Als je namelijk stukken van jezelf afkeurt, zal er vanuit jouw omgeving afkeuring naar jou toekomen. Mensen zullen jou dit gaan spiegelen. Mij maakt het allemaal niets meer uit. Al zit ik in een restaurant. Als de emoties zich aandienen, laat ik het stromen. Het wil uit mij. Het wil bevrijd worden. Ik sta achter mijzelf. Achter wat ik voel!! Onze kwetsbaarheid is onze kracht. Mensen zien de echte Judith dan. Het kan ongemakkelijk worden voor mensen om mij heen. Zij zijn niet gewend om met gevoelens om te gaan. Het geldt ook voor mannen. Zij bestaan ook uit vrouwelijke energie. Nu staat de logical mind aan het roer. De mind kan maar een percentage zien wat er speelt. 95% speelt onbewust. Dus we beslissen met z'n allen massaal op die 5% bewustzijn.
door Judith Arendsen 24 okt., 2022
Bindingsangst op onbewust niveau door verdriet om verlies. Een sessie en een Masterclass, is altijd een openbaring. In deze sessie, die ik nu wil en mag delen, ga ik dieper in op bindingsangst om verlatingsangst. De inzichten en healing komen vanuit de bron. Samen met mijn lichtteam gaan we in een sessie dieper in jouw onderbewustzijn. Vorige levens en overgedragen pijn van je voorouders worden geheeld. Zo ook bij deze lieve, prachtige vrouw. Ze is al lang alleen. Ze is krachtig, mooi en zacht. Ze redt zich goed, maar er is toch een enorm diep verlangen naar verbinding. Zoals het bij mij gaat, gaan we op kwantum niveau, in heiligheid, kijken en helen. Onze energie stijgt. Het voelt alsof je in de lift omhoog zit. Je gaat hoger en hoger. Het wordt warm in ons en de energie gaat steeds vrediger en sereen voelen. Ik hoor, dat ze mag voelen waar het ontstaan is. Ze hoort het jaar 900. Ze ziet zichzelf bij het water. Haar man is met de boot vertrokken en is nooit terug gekomen. Ze voelt nu in haar lichaam de onrust, die laat voelen, dat het trauma toch opgeslagen ligt. Ze ademt onder mijn begeleiding door de onrust heen. Ze laat het wegstromen. En dan ontstaat weer rust. We gaan ons verplaatsen in haar toenmalige man en zien hem ook staan. Ook hij is verdrietig en mist zijn vrouw. Dat doet mijn cliënt verzachten. Want er zat enorm veel boosheid onder haar verdriet. Ze voelde zich in de steek gelaten. Door vreselijke omstandigheden zijn ze gescheiden van elkaar en beiden lijden. Dit verdriet, dat we ergens herinneren, zorgt ervoor dat we onszelf saboteren en niet meer écht verbinden. Want dát willen we nooit meer meemaken. Op kwantum niveau kunnen we dit helen. In het beeld vloeien ze weer samen in een omarming.
Share by: